Surah Al-Anbiya - Tamil Translation by Abdulhameed Baqavi
ٱقۡتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمۡ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ مُّعۡرِضُونَ
manitarkalukku avarkalutaiya kelvi kanakku (nal) nerunkik konte varukiratu; eninum, avarkalo ataip purakkanittuk kavalai arravarkalaka irukkinranar
Surah Al-Anbiya, Verse 1
مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ
Tankal iraivanitamiruntu putitaka oru nallupatecam varum potellam atai avarkal (nampatu parikacam ceytu) vilaiyatik konte ketkirarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 2
لَاهِيَةٗ قُلُوبُهُمۡۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلۡ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡۖ أَفَتَأۡتُونَ ٱلسِّحۡرَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
avarkalutaiya ullankal (unmaiyaic) cintippate illai. Ittakaiya aniyayakkararkal (nam tutaraip parri) ‘‘ivar unkalaip ponra oru manitare tavira verenna? Ninkal parttuk konte (avarutaiya) cuniyattil cikka varukirirkala?'' Enru tankalukkul irakaciyamakap pecik kolkinranar
Surah Al-Anbiya, Verse 3
قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
‘‘vanankalilo pumiyilo (rakaciyamakavum, velippataiyakavum pecappatum) ella vakkiyankalaiyum en iraivan nankarivan. Enenral, avantan (anaittaiyum) ceviyurupavan, nankaripavan avan'' enru (nam tutar) patil kurinar
Surah Al-Anbiya, Verse 4
بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۭ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِـَٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ
(tavira, avarkal nam vacanankalaip parri) maraka, ‘‘ivai citariya cintanai(yal erpatta vakkiyan)kal enrum, nam tutar itaip poyyakat tame karpanai ceytukontar enrum, ivar oru kavinartan; (tan kavitai arralal amaitta vakkiyankale ivai) enrum (kuruvatutan) murkalattil anuppappatta tutarkal (kontu vantataip) pola ivarum (nam virumpukiravaru) or attatciyai nam'mitam kontu varattum'' enrum kurukinranar
Surah Al-Anbiya, Verse 5
مَآ ءَامَنَتۡ قَبۡلَهُم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآۖ أَفَهُمۡ يُؤۡمِنُونَ
ivarkalukku munnar nam alittuvitta uraril oruvarume (avarkal virumpiya attatcikalaik kanta pinnar) nampikkai kollavillai. (Avvarirukka) ivarkala nampikkai kollap pokinranar
Surah Al-Anbiya, Verse 6
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
(Napiye!) Umakku munnarum (manitarkalil) ankalaiye tavira veroruvaraiyum nam nam tutaraka anuppavillai. (Umakku arivippatu ponre nam kattalaikalai) avarkalukkum vahyi (mulam) arivittom. Akave, (ivarkalai nokki kuruviraka. Itu) unkalukkut teriyatiruntal (munnulla veta) nanamutaiyavarkalitam kettu arintu kollunkal
Surah Al-Anbiya, Verse 7
وَمَا جَعَلۡنَٰهُمۡ جَسَدٗا لَّا يَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَمَا كَانُواْ خَٰلِدِينَ
unave utkollata utalai avarkalukku (tutarkalukku) nam kotukka villai. Tavira, avarkal (pumiyil enrume maranikkata) nirantaram perravarkalakavum irukkavillai
Surah Al-Anbiya, Verse 8
ثُمَّ صَدَقۡنَٰهُمُ ٱلۡوَعۡدَ فَأَنجَيۡنَٰهُمۡ وَمَن نَّشَآءُ وَأَهۡلَكۡنَا ٱلۡمُسۡرِفِينَ
pinnar, (avarkalai patukattuk kolvataka nam) avarkalukkalitta vakkurutiyai unmaiyakkum poruttu avarkalaiyum, nam virumpiya marravarkalaiyum patukattuk kontu varampumiriyavarkalai alittuvittom
Surah Al-Anbiya, Verse 9
لَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ كِتَٰبٗا فِيهِ ذِكۡرُكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
unkalukku(p potumana) nallupatecankal ulla vetattaiye niccayamaka unkalukku aruliyirukkirom. Ivvalavu kuta ninkal arintukolla ventama
Surah Al-Anbiya, Verse 10
وَكَمۡ قَصَمۡنَا مِن قَرۡيَةٖ كَانَتۡ ظَالِمَةٗ وَأَنشَأۡنَا بَعۡدَهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
aniyayakkararkal vacitta ettanaiyo urkalai nam alittu nacamakki vittom. Avarkalukkup pinnar (avvitattil) veru makkalai urpatti ceytom
Surah Al-Anbiya, Verse 11
فَلَمَّآ أَحَسُّواْ بَأۡسَنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَرۡكُضُونَ
avarkalum nam vetanaiyin arikuriyai unarntu konta mattirattil tankal uraivittu viraintu ota arampittarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 12
لَا تَرۡكُضُواْ وَٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰ مَآ أُتۡرِفۡتُمۡ فِيهِ وَمَسَٰكِنِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡـَٔلُونَ
(accamayam nam avarkalai nokki) ‘‘ninkal vekamaka otatirkal! Ninkal mikka atamparamaka anupavittu vanta celvattin pakkamum, unkal vitukalukkum ninkal tirumpunkal. Anku ninkal atu parri ketkappatuvirkal'' (enru kurinom)
Surah Al-Anbiya, Verse 13
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
atarkavarkal ‘‘enkal kete! Niccayamaka nankal (varampu miriya) tiyavarkalaka iruntom'' enru kukkuralittarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 14
فَمَا زَالَت تِّلۡكَ دَعۡوَىٰهُمۡ حَتَّىٰ جَعَلۡنَٰهُمۡ حَصِيدًا خَٰمِدِينَ
avarkalutaiya akkukkural avarkalai nam alittuc campalakkum varai nitittiruntatu
Surah Al-Anbiya, Verse 15
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ
Vanankalaiyum, pumiyaiyum, atarku mattiyil ullavarraiyum vin vilaiyattukkaka nam pataikkavillai
Surah Al-Anbiya, Verse 16
لَوۡ أَرَدۡنَآ أَن نَّتَّخِذَ لَهۡوٗا لَّٱتَّخَذۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّآ إِن كُنَّا فَٰعِلِينَ
nam vin vilaiyattukkaranaka iruntu vilaiyata ventum enru nam karutiyum iruntal nam'mitamulla (namakkut takutiyana)tai nam etuttu (vilaiyati)k kontiruppom
Surah Al-Anbiya, Verse 17
بَلۡ نَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَى ٱلۡبَٰطِلِ فَيَدۡمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٞۚ وَلَكُمُ ٱلۡوَيۡلُ مِمَّا تَصِفُونَ
avvaranru; meyyaip poyyin mitu erikirom. Atu atai (atan talaiyai) utaittu vitukiratu. Pinnar atu alintum vitukiratu. (Akave, iraivanaip parri avanukku manaivi untenrum, cantati untenrum) ninkal kurupavarrin karanamaka unkalukkuk ketutan
Surah Al-Anbiya, Verse 18
وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَنۡ عِندَهُۥ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَلَا يَسۡتَحۡسِرُونَ
vanankalilum pumiyilumulla anaittum avanukkuriyanave! Avanitattil irukkakkutiya (vanavarkalayinum cari; avarkalum avanutaiya atiyarkale! A)varkal avanai vanankatu perumai atikkavum mattarkal, corvuravum mattarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 19
يُسَبِّحُونَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفۡتُرُونَ
avarkal iravu pakal enneramum itaivitatu avanaip porri pukalntu tutittuk konte irukkinranar
Surah Al-Anbiya, Verse 20
أَمِ ٱتَّخَذُوٓاْ ءَالِهَةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ هُمۡ يُنشِرُونَ
pumiyil ullavarrai ivarkal katavulkalaka etuttuk kontirukkinranare avai (maranittavarkalai) uyirppikkuma
Surah Al-Anbiya, Verse 21
لَوۡ كَانَ فِيهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ
vanankalilum pumiyilum allahvait tavira veru katavulkal iruntiruntal avai irantume alinte poyirukkum. Arsin atipatiyakiya allah, avarkal varnikkum (ittakaiya kurram kuraikalana) tanmaikaliliruntu mikap paricuttamanavan
Surah Al-Anbiya, Verse 22
لَا يُسۡـَٔلُ عَمَّا يَفۡعَلُ وَهُمۡ يُسۡـَٔلُونَ
avan ceypavarraip parri (en ceytay, etarkakac ceytay enru) evarume avanaik ketka mutiyatu. (Avvalavu carva cutantiramum, vallamaiyum ullavan avan.) Eninum, pataippukaltan (avaravarkalutaiya ceyalaip parrik) ketkappatuvarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 23
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡۖ هَٰذَا ذِكۡرُ مَن مَّعِيَ وَذِكۡرُ مَن قَبۡلِيۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡحَقَّۖ فَهُم مُّعۡرِضُونَ
(Napiye!) Ivarkal allah allatavarraik katavulkalaka etuttuk kontirukkinranara? (Avvarayin avarkalai nokki)''ennutan iruppavarkalin vetamum, enakku munnullavarkalin vetamum ito irukkinrana. (Ivarriliruntu itarku) unkal atarattai ninkal kontu varunkal'' enru kuruviraka. Eninum, avarkalil perumpalanavarkal unmaiyai arintu kolla cakti arravarkal. Atalal avarkal (ivvetattaiyum) purakkanikkinranar
Surah Al-Anbiya, Verse 24
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِيٓ إِلَيۡهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ
unkalukku munnar nam anuppiya tutarkalukkellam, ‘‘niccayamaka ennait tavira vanakkattirkuriya veru iraivan illave illai; ennaiye ninkal vanankunkal'' enru nam vahyi arivikkamalillai
Surah Al-Anbiya, Verse 25
وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۚ بَلۡ عِبَادٞ مُّكۡرَمُونَ
(avvariruntum) rahman (vanavarkalai tanakkup pen) cantatiyakkik kontan enru ivarkal kurukinranar. Avano mikap paricuttamanavan. (Vanavarkal avanutaiya cantatikalanru,) eninum, (avanutaiya) kanniyamikka atiyarkal avar
Surah Al-Anbiya, Verse 26
لَا يَسۡبِقُونَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ وَهُم بِأَمۡرِهِۦ يَعۡمَلُونَ
(avanukku munnal) i(vvana)varkal oru varttaiyum mirip peca mattarkal. Avan itta kattalaiyai ivarkal ceytu kontu irupparkal
Surah Al-Anbiya, Verse 27
يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يَشۡفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرۡتَضَىٰ وَهُم مِّنۡ خَشۡيَتِهِۦ مُشۡفِقُونَ
avarkalukku munniruppavarraiyum, pinniruppavarraiyum avan nankarivan. Avan virumpiyavarkalukke tavira marrevarukkum ivarkal ciparicu ceyyamattarkal. Innum, avanukkup payantu natunkik konte irupparkal
Surah Al-Anbiya, Verse 28
۞وَمَن يَقُلۡ مِنۡهُمۡ إِنِّيٓ إِلَٰهٞ مِّن دُونِهِۦ فَذَٰلِكَ نَجۡزِيهِ جَهَنَّمَۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
avarkalil evarenum ‘‘allahvaiyanri niccayamaka nanum vanakkattirkuriya or iraivantan'' enru kurinal, avarukku narakattaiye nam kuliyakkuvom. Aniyayakkararkalukku avvare kuli kotuppom
Surah Al-Anbiya, Verse 29
أَوَلَمۡ يَرَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ كَانَتَا رَتۡقٗا فَفَتَقۡنَٰهُمَاۖ وَجَعَلۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ كُلَّ شَيۡءٍ حَيٍّۚ أَفَلَا يُؤۡمِنُونَ
(Arampattil) vanam (enrum) pumi (enrum tanittaniyaka) illamal iruntatai name pirittamaittu, (vanattiliruntu malaiyai poliyac ceytu anta malai) niraik kontu uyirulla ovvonraiyum (valntirukkac) ceytom enpataiyum innirakarippavarkal parkkavillaiya? Akave, ivarkal nampikkai kolla mattarkala
Surah Al-Anbiya, Verse 30
وَجَعَلۡنَا فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمۡ وَجَعَلۡنَا فِيهَا فِجَاجٗا سُبُلٗا لَّعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ
pumi manitarkalutan cayntuvitatirukkum poruttu atil malaikalai namtan nattinom. Avarkal virumpiya itattirku cariyaka cellum poruttu atil vicalamana valikalaiyum namtan erpatuttinom
Surah Al-Anbiya, Verse 31
وَجَعَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ سَقۡفٗا مَّحۡفُوظٗاۖ وَهُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهَا مُعۡرِضُونَ
melum, vanattaip pattiramana oru mukattaippol namtan amaittom. (Ivvarellamiruntum) avarrilulla attatcikalai avarkal purakkanikkinranar
Surah Al-Anbiya, Verse 32
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ
avane iravaiyum pakalaiyum (pataittan.) Curiyanaiyum cantiranaiyum pataittan. Ivai ellam vanattil nintic cel(vataip pol cel)kinrana
Surah Al-Anbiya, Verse 33
وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ
(napiye!) Umakku munnar enta manitanukkume nam maranamarra valkkaiyai erpatuttavillai. Akave, nir irantuvitta pinnar (enna) ivarkal enrenrum valappokirarkala
Surah Al-Anbiya, Verse 34
كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ
ovvor atmavum maranattaic cuvaitte tirum. Nanmai, timai ceyyakkutiya nilaimaiyil unkalai (vaittu) nam cotippom. Pinnar ninkal nam'mitame tirumpak kontu varappatuvirkal
Surah Al-Anbiya, Verse 35
وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي يَذۡكُرُ ءَالِهَتَكُمۡ وَهُم بِذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
(napiye!) Nirakarippavarkal um'maik kantal (tankalukkul oruvar marravarai nokki) ‘‘unkal teyvankalaik kurai kurupavar ivartana?'' Enru um'mai(c cuttik kanpittu)p parikacam ceyyamal iruppatillai. Eninum, avarkalo rahma(n alavarra arulalan enru iraiva)nin peyaraik kuruvataiyum marukkinranar
Surah Al-Anbiya, Verse 36
خُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ مِنۡ عَجَلٖۚ سَأُوْرِيكُمۡ ءَايَٰتِي فَلَا تَسۡتَعۡجِلُونِ
Manitan avacarakkaranakave pataikkappattirukkiran. (Akave, avarkalai nokki napiye! Kuruviraka: ‘‘Vetanaikalakiya) en attatcikalai nan aticikkirattil unkalukkuk kanpippen. Akave, ninkal ennitam avacarappata ventam
Surah Al-Anbiya, Verse 37
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
(annirakarippavarkal nampikkaiyalarkalai nokki ‘‘vetanai varum enru) ninkal kuruvatil unmaiyanavarkalaka iruntal inta (mirattal) vakku eppolutu varum'' enru avarkal ketkirarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 38
لَوۡ يَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ ٱلنَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمۡ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ
avarkal tankal mukankalil iruntum, tankal mutukukalil iruntum naraka neruppait tattikkolla mutiyamalum, avarkalukku utavi ceyya oruvarum kitaikkamalum pokakkutiya (oru) kalam varumenpatai inta nirakarippavarkal arintiruntal (atu ivarkalukke nanru)
Surah Al-Anbiya, Verse 39
بَلۡ تَأۡتِيهِم بَغۡتَةٗ فَتَبۡهَتُهُمۡ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
eninum, atu ivarkalitam titukurakave vantu avarkalait tattuk kettut tatumarumpatic ceytu vitum; atait tattik kalittuvita ivarkalal mutiyatu. Ivarkalukku ciritum avakacam kotukkappatavum mattatu
Surah Al-Anbiya, Verse 40
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
umakku munnar vanta nam tutarkalum (ivvare etirikalal) parikacam ceyyappattanar. Akave, parikacam ceytu kontiruntavarkalai avarkal parikacam ceyta vetanai vantu culntu kontatu
Surah Al-Anbiya, Verse 41
قُلۡ مَن يَكۡلَؤُكُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ مِنَ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ بَلۡ هُمۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِم مُّعۡرِضُونَ
(napiye! Ivarkalai nokki) ‘‘iravilo pakalilo varakkutiya rahmanutaiya vetanaiyil iruntu unkalai patukappavar yar?'' Enru ketpiraka. Eninum ivarkalo tankal iraivanai ninaippataiye murrilum purakkanittu vittanar
Surah Al-Anbiya, Verse 42
أَمۡ لَهُمۡ ءَالِهَةٞ تَمۡنَعُهُم مِّن دُونِنَاۚ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَ أَنفُسِهِمۡ وَلَا هُم مِّنَّا يُصۡحَبُونَ
ivarkalai (nam vetanaiyiliruntu) tatukkakkutiya teyvankal nam'mait tavira ivarkalukku veru irukkinranava? (Ivarkal teyvankal enak kurum) avai (ivarkalukku utavi ceyvatenna!) Tamakkuttame utavi ceytukollavum caktiyarravai. Akave, namakketiraka avai ivarkalukkut tunai puriyatu
Surah Al-Anbiya, Verse 43
بَلۡ مَتَّعۡنَا هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوۡنَ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
Ivarkalaiyum ivarkalutaiya mutataikalaiyum (ninta kalam varai) cukamanupavikkac ceytom. Atanal avarkalin ayulum atikarittatu. (Akave, avarkal karvankontu vittarkala?) Niccayamaka nam ivarkalaic culntulla pumiyai(p patippatiyaka)k kuraittu (ivarkalai nerukki)k konte varuvatai ivarkal kanavillaiya? Ivarkala (nam'mai) venru vituvarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 44
قُلۡ إِنَّمَآ أُنذِرُكُم بِٱلۡوَحۡيِۚ وَلَا يَسۡمَعُ ٱلصُّمُّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ
(napiye! Avarkalai nokki ‘‘vetanaiyaik kontu) nan unkalukku accamutti eccarikkai ceyvatellam vahyin mulam enakku arivikkappattavarraiye! (Nan cuyamaka etaiyum kuravillai)'' enru kuruviraka. (Eninum, ivarkal cevitarkalaip pol irukkinranar. Akave) inta cevitarkal accamutti eccarikkai ceyyappattal atai avarkal ceviyerka mattarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 45
وَلَئِن مَّسَّتۡهُمۡ نَفۡحَةٞ مِّنۡ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
umatu iraivanutaiya vetanaiyin vatai ivarkal mitu pattale potum ‘‘nankal alintom; niccayamaka nankale enkalukkut tinku ilaittuk kontom!'' Enru kuccal ituvarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 46
وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ
marumai nalil cariyana taracaiye nam niruttuvom. Enta or atmavukkum (nanmaiyaik kuraitto, timaiyaik kuttiyo) aniyayam ceyyappata mattatu. (Nanmaiyo timaiyo) oru katukin alavu iruntapotilum ataiyum kontu varuvom. Kanakketukka name potum. (Verevarin utaviyum namakkut tevaiyillai)
Surah Al-Anbiya, Verse 47
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٱلۡفُرۡقَانَ وَضِيَآءٗ وَذِكۡرٗا لِّلۡمُتَّقِينَ
musavukkum harunukkum (nanmai timaiyaip) pirittarivikkakkutiya vetattaiye nam kotuttiruntom. Atai pirakacamakavum, iraiyaccamutaiyavarkalukku nallupatecamakavum akkinom
Surah Al-Anbiya, Verse 48
ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَهُم مِّنَ ٱلسَّاعَةِ مُشۡفِقُونَ
(iraiyaccamutaiyavarkal) tankal iraivanait tankal kannal parkkavitinum avanukkup payappatuvatutan, marumaiyaip parriyum avarkal (enneramum payantu) natunkik kontirupparkal
Surah Al-Anbiya, Verse 49
وَهَٰذَا ذِكۡرٞ مُّبَارَكٌ أَنزَلۡنَٰهُۚ أَفَأَنتُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ
Inta kur'an mikka pakkiyamutaiya nallupatecamakum. Itai name irakki vaittom. Itai ninkal nirakarittu vituvirkala
Surah Al-Anbiya, Verse 50
۞وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ
niccayamaka nam iprahimukku itarku munnare nallarivaik kotuttiruntom. (Atarkuriya) avarutaiya tanmaiyai nankarintom
Surah Al-Anbiya, Verse 51
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِيلُ ٱلَّتِيٓ أَنتُمۡ لَهَا عَٰكِفُونَ
avar tan tantaiyaiyum, tan makkalaiyum nokki ‘‘ninkal (mikka urcakattotu) vanankivarum iccilaikal enna? (Etarkaka ninkal ivarrai vanankukirirkal)'' enru kettatarku
Surah Al-Anbiya, Verse 52
قَالُواْ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا لَهَا عَٰبِدِينَ
avarkal ‘‘enkal mutataikal ivarrai vanankik kontirukka nankal kantom. (Atalal nankalum avarrai vanankukirom)'' enru kurinarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 53
قَالَ لَقَدۡ كُنتُمۡ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمۡ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
atarkavar ‘‘ninkalum unkal mutataikalum pakirankamana valikettiltan irukkirirkal'' enru kurinar
Surah Al-Anbiya, Verse 54
قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا بِٱلۡحَقِّ أَمۡ أَنتَ مِنَ ٱللَّـٰعِبِينَ
atarkavarkal ‘‘nir etum unmaiyana ceytiyai nam'mitam kontu vantirukkirira? Allatu (ivvaru kuri nam'mutan) nir vilaiyatukirira?'' Enru kettanar
Surah Al-Anbiya, Verse 55
قَالَ بَل رَّبُّكُمۡ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا۠ عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
atarkavar ‘‘(nan vilaiyatupavan) illai. Unkal (unmaiyana) iraivan, vanankalaiyum, pumiyaiyum pataitta iraivantan. (Inta cilaikalalla) itarku nane unkalukkuc catci kurukiren'' enru kurinar
Surah Al-Anbiya, Verse 56
وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصۡنَٰمَكُم بَعۡدَ أَن تُوَلُّواْ مُدۡبِرِينَ
(inkiruntu) ‘‘ninkal tirumpic cenra pinnar allahvin mitu cattiyamaka! Unkal cilaikalaip pankappatuttivituven'' (enrum kurinar)
Surah Al-Anbiya, Verse 57
فَجَعَلَهُمۡ جُذَٰذًا إِلَّا كَبِيرٗا لَّهُمۡ لَعَلَّهُمۡ إِلَيۡهِ يَرۡجِعُونَ
(avvare avarkal cenra pinnar) avarril periya cilaiyait tavira (marra) anaittaiyum tuntu tuntaka utaittut tallivittar. Avarkal (tirumpa vanta pinnar itaip parri vicarippatarkakap) periya cilaiyitam cellak kutum (enru atai mattum utaikkavillai)
Surah Al-Anbiya, Verse 58
قَالُواْ مَن فَعَلَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَآ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
avarkal (tirumpa vantu ikkatciyaik kantatum) ‘‘enkal teyvankalai ivvaru ceytavan evan? Niccayamaka avan maka aniyayakkaran'' enru kurinarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 59
قَالُواْ سَمِعۡنَا فَتٗى يَذۡكُرُهُمۡ يُقَالُ لَهُۥٓ إِبۡرَٰهِيمُ
Atarku (avarkalil cilar) ‘‘oru valipar ivarraip parri(k kurai) kurik kontiruppatai nankal ceviyurru irukkirom. Avarukku ‘iprahim' enru peyar kurappatukiratu'' enru kurinarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 60
قَالُواْ فَأۡتُواْ بِهِۦ عَلَىٰٓ أَعۡيُنِ ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَشۡهَدُونَ
atarkavarkal ‘‘(avvarayin) avarai makkal kankalukku mun kontu varunkal. (Avar kurum patilukku) anaivarum catciyaka irukkattum'' enru kurinarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 61
قَالُوٓاْ ءَأَنتَ فَعَلۡتَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَا يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُ
(avvaru iprahimaik kontu vantu avarai nokki) ‘‘iprahime! Enkal teyvankalai ivvaru ceytavar nirtano?'' Enru kettanar
Surah Al-Anbiya, Verse 62
قَالَ بَلۡ فَعَلَهُۥ كَبِيرُهُمۡ هَٰذَا فَسۡـَٔلُوهُمۡ إِن كَانُواْ يَنطِقُونَ
atarkavar ‘‘illai. Ivarril periya cilai ito irukkirate! Itutan ceytirukkalam! (Utaippatta) ivai pecakkutiyavaiyaka iruntal avarraiye kelunkal'' enrar
Surah Al-Anbiya, Verse 63
فَرَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ فَقَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ أَنتُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
avarkal (itarkup patil kuramutiyamal nanamurrut) tankalukkul (oruvar marravarai nokki) “niccayamaka ninkaltan (ivarrait teyvamenak kuri) aniyayam ceytu vittirkal'' enru kurik kontarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 64
ثُمَّ نُكِسُواْ عَلَىٰ رُءُوسِهِمۡ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا هَـٰٓؤُلَآءِ يَنطِقُونَ
pinnar, avarkal (vetkattal ciritu neram) talai kunintiruntu (iprahimai nokki) ‘‘ivai pecatu enpatai niccayamaka nir arivire! (Avvarirukka ivarritam nankal ketkumpati enkalitam evvaru kurukirir?)'' (Enru kurinarkal)
Surah Al-Anbiya, Verse 65
قَالَ أَفَتَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَا يَضُرُّكُمۡ
atarkavar ‘‘unkalukku oru nanmaiyum timaiyum ceyya caktiyarra allah allata (i)varraiya ninkal vanankukirirkal
Surah Al-Anbiya, Verse 66
أُفّٖ لَّكُمۡ وَلِمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
cicci! (Kevalam ninkalenna) unkalukkum ketutan; ninkal vanankum allah allata ivaika(lenna ivai)kalukkum ketutan. Enne! Ivvalavu kuta ninkal arintukolla ventama?'' Enru kurinar
Surah Al-Anbiya, Verse 67
قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَٱنصُرُوٓاْ ءَالِهَتَكُمۡ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ
atarkavarkal (tankal manitarkalai nokki,) ‘‘ninkal etum ceyya ventumenri runtal ivarai neruppil erittu unkal teyvankalukkaka ivaritam pali vankunkal'' enru kurinarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 68
قُلۡنَا يَٰنَارُ كُونِي بَرۡدٗا وَسَلَٰمًا عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ
(Avvare avarkal iprahimai neruppuk kitankil eriyave neruppai nokki) ‘‘neruppe! Ni iprahimukku cukam tarum vitattil kulirntu vitu!'' Enru nam kurinom
Surah Al-Anbiya, Verse 69
وَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَخۡسَرِينَ
avarkal iprahimukku tinkilaikkak karutinarkal. Eninum, nam avarkalaiye nastamataiyumpatic ceytu vittom
Surah Al-Anbiya, Verse 70
وَنَجَّيۡنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا لِلۡعَٰلَمِينَ
avaraiyum (avarutaiya cakotarar makan) luttaiyum nam patukattuk kontu, manitarkal perum pakkiyam ataiyakkutiyataka nam ceytirukkum (paittul mukattas ennum) urukku kontu vantu certtom
Surah Al-Anbiya, Verse 71
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ نَافِلَةٗۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا صَٰلِحِينَ
melum, nam avarukku (avarutaiya) korikkaikku atikamaka is'hakkaiyum, ya'akupaiyum arul purintom. Ivarkal anaivaraiyum nallatiyarkalakavum nam akkinom
Surah Al-Anbiya, Verse 72
وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَهۡدُونَ بِأَمۡرِنَا وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِمۡ فِعۡلَ ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَإِقَامَ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءَ ٱلزَّكَوٰةِۖ وَكَانُواْ لَنَا عَٰبِدِينَ
melum, nam kattalaikalai (makkalukku) evi nerana valiyai arivikkakkutiya talaivarkalakavum avarkalai akkinom. Nanmaiyana kariyankalaic ceyyumarum, tolukaiyaik kataippitikkumarum, ‘jakat' kotuttu varumarum avarkalukku vahyi mulam arivittom. Avarkal anaivarum nam'maiye vanankik kontiruntarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 73
وَلُوطًا ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗا وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَت تَّعۡمَلُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَٰسِقِينَ
luttaiyum (napiyakki) avarukku nanattaiyum kalviyaiyum kotuttut tiya kariyankalaic ceytu kontirunta ur makkalil iruntum nam avarai patukattuk kontom. Niccayamaka avvurar (manitarkalil) mikakketta manitarkalakavum perum pavikalakavum iruntanar
Surah Al-Anbiya, Verse 74
وَأَدۡخَلۡنَٰهُ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
nam avarai nam arulil pukuttinom. Niccayamaka avar nallatiyarkalil ullavarakave iruntar
Surah Al-Anbiya, Verse 75
وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبۡلُ فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ
nuhaiyum (napiyaka anuppivaittom.) Avar itarku munnar ceytu kontirunta pirarttanaiyai avarukkaka nam ankikarittuk kontu, avaraiyum avaratu kutumpattinaraiyum perum ciramattil iruntu patukattuk kontom
Surah Al-Anbiya, Verse 76
وَنَصَرۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ
Nam vacanankalaip poyyakkiya makkalukku virotamaka avarukku nam utavi ceytom. Niccayamaka avarkalum mikak ketta makkalakave iruntanar. Atalal, avarkal anaivaraiyum (vellap piralayattil) mulkatittu vittom
Surah Al-Anbiya, Verse 77
وَدَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ إِذۡ يَحۡكُمَانِ فِي ٱلۡحَرۡثِ إِذۡ نَفَشَتۡ فِيهِ غَنَمُ ٱلۡقَوۡمِ وَكُنَّا لِحُكۡمِهِمۡ شَٰهِدِينَ
tavutaiyum sulaimanaiyum (napiyaka anuppivaittom). Oruvarutaiya atukal marroruvarin payirai meyntu vittatu parri (tavut, culaiman akiya) iruvarum tirppuk kura irunta camayattil avarkalutaiya tirppai nam (kavanittup) parttuk kontiruntom
Surah Al-Anbiya, Verse 78
فَفَهَّمۡنَٰهَا سُلَيۡمَٰنَۚ وَكُلًّا ءَاتَيۡنَا حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَسَخَّرۡنَا مَعَ دَاوُۥدَ ٱلۡجِبَالَ يُسَبِّحۡنَ وَٱلطَّيۡرَۚ وَكُنَّا فَٰعِلِينَ
tirppuk kuruvatil ivarkal iruvarukkume kalviyaiyum nanattaiyum nam kotuttirunta potilum, sulaimanukku niyayattai vilakkik kanpittom. Malaikalaiyum paravaikalaiyum tavutukku vacappatuttik kotuttom. Avai avarutan allahvai taspih (tuti) ceytana. Nametan ivarrai ellam ceytom
Surah Al-Anbiya, Verse 79
وَعَلَّمۡنَٰهُ صَنۡعَةَ لَبُوسٖ لَّكُمۡ لِتُحۡصِنَكُم مِّنۢ بَأۡسِكُمۡۖ فَهَلۡ أَنتُمۡ شَٰكِرُونَ
(poril itti, katti akiyavarrin) kayattil iruntu unkalai patukakkak kutiya kavacankal ceyvatai nam avarukkuk karruk kotuttom. Itarku ninkal nanri celuttuvirkala
Surah Al-Anbiya, Verse 80
وَلِسُلَيۡمَٰنَ ٱلرِّيحَ عَاصِفَةٗ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦٓ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيۡءٍ عَٰلِمِينَ
sulaimanukku vekamana karraiyum nam vacappatuttik kotuttiruntom. Atu avarutaiya uttaravinpati mikka pakkiyamperra urukku (avarai etuttu)ccellum ella visayankalaiyum nam arintiruntom
Surah Al-Anbiya, Verse 81
وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُۥ وَيَعۡمَلُونَ عَمَلٗا دُونَ ذَٰلِكَۖ وَكُنَّا لَهُمۡ حَٰفِظِينَ
katalil mulki (muttu, pavalam ponravarraik kontu) varakkutiya (murkka) saittankalaiyum nam avarukku vacappatuttik kotuttiruntom. Itait tavira (avarukku avaciyamana) pala velaikalaiyum avai ceytukontu iruntana. Namtan avarkalaik kankanittu vantom
Surah Al-Anbiya, Verse 82
۞وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
Aiyupaiyum (nam nam tutaraka anuppivaittom). Avar tan iraivanai nokki ‘‘niccayamaka noy ennaip pitittuk kontatu. (Atai ni nikki vitu.) Niyo karunaiyalarkalilellam maka karunaiyalan'' enru pirarttanai ceytar
Surah Al-Anbiya, Verse 83
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَكَشَفۡنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرّٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰبِدِينَ
akave, nam avarutaiya pirarttanaiyai ankikarittu, avaraip pitittirunta noyaiyum nikki, avarutaiya kutumpattaiyum nam avarukku alittu, nam arulal melum ataip ponra tokaiyinaraiyum avarukkuk (kutumpamakak) kotuttom. Itu (enakkup payantu) ennai vanankupavarkalukku(m ennitam pirarttanai ceypavarkalukkum) nallunarcci uttakkutiyataka irukkiratu
Surah Al-Anbiya, Verse 84
وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
ismayilaiyum, itrisaiyum, tulkipluvaiyum (nam nam tutarkalaka anuppivaittom). Ivarkal anaivarum (tankalukku erpatta ciramankalaic) cakittuk kontanar
Surah Al-Anbiya, Verse 85
وَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
akave, ivarkal anaivaraiyum nam nam arulil pukuttinom. Enenral, niccayamaka ivarkal anaivarum nallavarkale
Surah Al-Anbiya, Verse 86
وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبٗا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقۡدِرَ عَلَيۡهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
(yunus napiyakiya) tunnunaiyum (nam tutaraka akkinom). Avar kopamakac cenra camayattil nam avaraip pitittukkolla mattom enru ennikkontar. (Atalal, avarai oru min vilunkumpatic ceytu min vayirrin) irulkalilirunta avar (nam'mai nokki) ‘‘unnait tavira vanakkattirkuriya iraivan veroruvanum illai. Ni mikap paricuttamanavan. Niccayamaka nano aniyayakkararkalil oruvanakivitten. (Ennai mannittu arul purivayaka!)'' Enru pirarttanai ceytar
Surah Al-Anbiya, Verse 87
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡغَمِّۚ وَكَذَٰلِكَ نُـۨجِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
nam avarutaiya pirarttanaiyai ankikarittu (avarutaiya mikka tuyaramana) ciramattiliruntum avarai nam patukattuk kontom. Ivvare, (ciramattil cikki nam'mitam pirarttanai ceyyum) nampikkaiyalarkalaiyum nam patukattuk kolvom
Surah Al-Anbiya, Verse 88
وَزَكَرِيَّآ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ رَبِّ لَا تَذَرۡنِي فَرۡدٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡوَٰرِثِينَ
Jakariyyavaiyum (tutaraka anuppivaittom). Avar tan iraivanai nokki ‘‘en iraivane! Ni ennai(c cantatiyarra) tanittavanaka vittuvitate! Niyo varicakakkutiyavarkalil mikka melanavan'' enru pirarttanai ceyta camayattil
Surah Al-Anbiya, Verse 89
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَوَهَبۡنَا لَهُۥ يَحۡيَىٰ وَأَصۡلَحۡنَا لَهُۥ زَوۡجَهُۥٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَيَدۡعُونَنَا رَغَبٗا وَرَهَبٗاۖ وَكَانُواْ لَنَا خَٰشِعِينَ
nam avarutaiya pirarttanaiyai ankikarittu (malataka irunta) avarutaiya manaiviyai kunappatutti, yahyavai avarukku(c cantatiyakak) kotuttom. Niccayamaka ivarkal anaivarum nanmaiyana kariyankalaic ceyvatil oruvarai oruvar muntik kontiruntarkal. (Nam arulai) virumpiyum (nam tantanaiyaip) payantum nam'mitam pirarttanai ceytu kontiruntarkal. Ivarkal anaivarum nam'mitam mikka ullaccamutaiyavarkalakavum iruntarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 90
وَٱلَّتِيٓ أَحۡصَنَتۡ فَرۡجَهَا فَنَفَخۡنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلۡنَٰهَا وَٱبۡنَهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
tan karpaik kattukkonta (maryam enpa)valai(yum nir napaka muttuviraka. Nam tutar) jiprayil mulam avalutaiya karppattil nam utinom. Avalaiyum avalutaiya makanaiyum ulakattarukku or attatciyakavum akkinom
Surah Al-Anbiya, Verse 91
إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُونِ
(nampikkaiyalarkale!) Ninkal anaivarum (ore markkattaip pinparra ventiya) ore vakuppartan. (Itil jati verrumai kitaiyatu.) Unkal anaivarukkum iraivan nan oruvane! Akave, ennaiye ninkal vanankunkal
Surah Al-Anbiya, Verse 92
وَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡۖ كُلٌّ إِلَيۡنَا رَٰجِعُونَ
eninum ivarkal tankal kariyattil (verupattu) pala pirivukalaka pirintu vittanar. Ivarkal anaivarum nam'mitam tirumpa varakkutiyavarkaltan
Surah Al-Anbiya, Verse 93
فَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا كُفۡرَانَ لِسَعۡيِهِۦ وَإِنَّا لَهُۥ كَٰتِبُونَ
akave, (ivarkalil) evarkal nampikkaikontu narceyalkalaic ceykirarkalo avarkalutaiya muyarci vinakivitatu. Niccayamaka nam avarraip pativu ceytu varukirom
Surah Al-Anbiya, Verse 94
وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآ أَنَّهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ
nam evvurarkalai alittuvittomo avarkal niccayamaka (ulakirku) tirumpave mattarkal ena vitikkappattullatu
Surah Al-Anbiya, Verse 95
حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ
Yahjuj, mahjuj kuttattirku vali tirakkappattal avarkal ovvoru mettiliruntum (tannir payntu otuvataip pol) valintu (ulakin pala pakankalilum aticikkirattil paravi) vituvarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 96
وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَٰخِصَةٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَٰوَيۡلَنَا قَدۡ كُنَّا فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا بَلۡ كُنَّا ظَٰلِمِينَ
(ulaka mutivu parriya) unmaiyana vakkuruti nerunki vittatu. (Atu varum camayattil ataik kanum) nirakarippavarkalin kankal tirantatu tirantavare irukkum. ‘‘Enkalukkuk ketutan. Niccayamaka nankal itaipparri kavalaiyarravarkalaka iruntome! Enkalukku nankale tinkilaittuk kontome!'' (Enrum avarkal pulampuvarkal)
Surah Al-Anbiya, Verse 97
إِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمۡ لَهَا وَٰرِدُونَ
(accamayam avarkalai nokki) ‘‘niccayamaka ninkalum, ninkal vanankik kontirunta allah allatavaiyum narakattin erikattaiyaki vittirkal. Ninkal anaivarum anku cella ventiyavarkaltan'' (enru kurappatum)
Surah Al-Anbiya, Verse 98
لَوۡ كَانَ هَـٰٓؤُلَآءِ ءَالِهَةٗ مَّا وَرَدُوهَاۖ وَكُلّٞ فِيهَا خَٰلِدُونَ
(avarkal vanankik kontirunta) ivai (unmaiyana) teyvankalaka iruntal narakattirku vante irukkatu. Eninum, avarkal anaivarum (narakattil tallappattu) enrenrum atil tankivituvarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 99
لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَهُمۡ فِيهَا لَا يَسۡمَعُونَ
atil avarkal tinarit tinarik (kalutaiyaip pol) kataruvarkal. Atil (marrevarin captattai) avarkal ceviyura mattarkal
Surah Al-Anbiya, Verse 100
إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتۡ لَهُم مِّنَّا ٱلۡحُسۡنَىٰٓ أُوْلَـٰٓئِكَ عَنۡهَا مُبۡعَدُونَ
erkanave nam'mal evarkalukku nanmaikal elutappattu vittato avarkal, niccayamaka narakattirku veku turamaka irupparkal
Surah Al-Anbiya, Verse 101
لَا يَسۡمَعُونَ حَسِيسَهَاۖ وَهُمۡ فِي مَا ٱشۡتَهَتۡ أَنفُسُهُمۡ خَٰلِدُونَ
atan iraiccalaiyum avarkal (tankal katal) ketkamattarkal. Innum avarkal tankal virumpiya cukapokankalai(c corkkattil) enrenrum anupavittuk kontirupparkal
Surah Al-Anbiya, Verse 102
لَا يَحۡزُنُهُمُ ٱلۡفَزَعُ ٱلۡأَكۡبَرُ وَتَتَلَقَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ هَٰذَا يَوۡمُكُمُ ٱلَّذِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ
(marumaiyil erpatum) perum titukkamum avarkalai tukkattirkullakkatu. (Accamayam) vanavarkal avarkalai etirkontalaipparkal ‘‘unkalukku vakkalikkappatta (nalla) nal itutan'' (enru narceytiyum kuruvarkal)
Surah Al-Anbiya, Verse 103
يَوۡمَ نَطۡوِي ٱلسَّمَآءَ كَطَيِّ ٱلسِّجِلِّ لِلۡكُتُبِۚ كَمَا بَدَأۡنَآ أَوَّلَ خَلۡقٖ نُّعِيدُهُۥۚ وَعۡدًا عَلَيۡنَآۚ إِنَّا كُنَّا فَٰعِلِينَ
Elutappatta katitattaic curuttuvataip pol nam vanattaic curuttum nalai (napiye!) Nir avarkalukku napakamuttuviraka. Mutal tatavai nam avarkalai pataittatu ponre (annalil) nam (avarkalukku uyir kotuttu) avarkalai milavaippom. Itu nam'mitu katamaiyanatoru vakkurutiyakum. Niccayamaka nam itaic ceyte tiruvom
Surah Al-Anbiya, Verse 104
وَلَقَدۡ كَتَبۡنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنۢ بَعۡدِ ٱلذِّكۡرِ أَنَّ ٱلۡأَرۡضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصَّـٰلِحُونَ
niccayamaka nam ‘japur' ennum vetattil, nallupatecankalukkup pinnar elutiyirukkirom, ‘‘niccayamaka pumikku en atiyarkalil nannatattai utaiyavarkaltan varicavarkal'' enru
Surah Al-Anbiya, Verse 105
إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَٰغٗا لِّقَوۡمٍ عَٰبِدِينَ
ennaiye vanankupavarkalukku niccayamaka itil oru narceyti irukkiratu
Surah Al-Anbiya, Verse 106
وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا رَحۡمَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
(napiye!) Um'mai ulakattarukku or arulakave tavira nam anuppavillai
Surah Al-Anbiya, Verse 107
قُلۡ إِنَّمَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ
(akave) nir kuruviraka: ‘‘Enakku vahyi arivikkappatuvatellam ‘‘unkal vanakkattirkuriya iraivan ore or iraivane'' enrutan. Akave, ninkal avanukku murrilum panintu kattuppattu natappirkalaka
Surah Al-Anbiya, Verse 108
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُلۡ ءَاذَنتُكُمۡ عَلَىٰ سَوَآءٖۖ وَإِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٞ مَّا تُوعَدُونَ
(napiye!) Avarkal purakkanittu vittalo (avarkalai nokki) ‘‘nan (en tutai) unkal anaivarukkum camamaka etutturaittu vitten. Unkalukkup payamuruttappatum vetanai (vante tirum. Eninum, atu) camipattil irukkirata turattil irukkirata enpatai nan ariyamatten'' enru kuruviraka
Surah Al-Anbiya, Verse 109
إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا تَكۡتُمُونَ
niccayamaka (en iraivan) ninkal (vayal) captamittup pecuvataiyum (unkal ullankalil atarku maraka) maraittu vaittiruppataiyum arintu kolkiran
Surah Al-Anbiya, Verse 110
وَإِنۡ أَدۡرِي لَعَلَّهُۥ فِتۡنَةٞ لَّكُمۡ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ
(innum ituvarai vetanai ceyyatu) unkalai vittu vaittiruppatu unkalaic cotippatarkakavo allatu kuritta kalam varai ninkal valntiruppatarkakavo enpatai nan ariya matten
Surah Al-Anbiya, Verse 111
قَٰلَ رَبِّ ٱحۡكُم بِٱلۡحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ
(Melum muham'matu) kurinar: ‘‘En iraivane! (Enakkum innirakarippavarkalukkum itaiyil) ni nitamana tirppalippayaka! Enkal iraivantan perarulalan. Unkal (poyyana) kurrukalukku etiraka avanitame utavi tetukirom
Surah Al-Anbiya, Verse 112