Surah Al-Ahzab - Tamil Translation by Abdulhameed Baqavi
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ ٱتَّقِ ٱللَّهَ وَلَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقِينَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
napiyē! Nīr allāhvukkē payappaṭuvīrāka. Nirākarippavarkaḷukkum, vañcakarkaḷukkum (payantu avarkaḷukku) kīḻppaṭiyātīr. Niccayamāka allāh (aṉaittaiyum) aṟintavaṉāka,ñāṉamuṭaiyavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 1
وَٱتَّبِعۡ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٗا
umatu iṟaivaṉāl umakku vahyi mūlam aṟivikkappaṭṭavaṟṟaiyē nīr piṉpaṟṟuvīrāka. Niccayamāka allāh, nīṅkaḷ ceypavaṟṟai naṉkaṟipavaṉākavē irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 2
وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلٗا
(napiyē!) Nīr allāhviṭamē poṟuppai oppaṭaippīrāka. Allāhvē (umakkup) poṟuppēṟṟukkoḷḷa pōtumāṉavaṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 3
مَّا جَعَلَ ٱللَّهُ لِرَجُلٖ مِّن قَلۡبَيۡنِ فِي جَوۡفِهِۦۚ وَمَا جَعَلَ أَزۡوَٰجَكُمُ ٱلَّـٰٓـِٔي تُظَٰهِرُونَ مِنۡهُنَّ أُمَّهَٰتِكُمۡۚ وَمَا جَعَلَ أَدۡعِيَآءَكُمۡ أَبۡنَآءَكُمۡۚ ذَٰلِكُمۡ قَوۡلُكُم بِأَفۡوَٰهِكُمۡۖ وَٱللَّهُ يَقُولُ ٱلۡحَقَّ وَهُوَ يَهۡدِي ٱلسَّبِيلَ
Em'maṉitaruṭaiya neñcilum iraṇṭu uḷḷaṅkaḷai allāh amaikkavillai. (Ākavē, iyaṟkai muṟaippaṭi maṉitarkaḷukkuḷ ēṟpaṭum campantaṅkaḷē uṇmaiyāṉa campantamākum. Vāyāl kūṟum campanta muṟaikaḷ ellām uṇmaiyākātu. Ākavē, nampikkaiyāḷarkaḷē! Nīṅkaḷ vivākarattaik karuti) uṅkaḷ maṉaivikaḷil evaraiyum nīṅkaḷ uṅkaḷ tāy eṉṟu kūṟuvataṉāl allāh avarkaḷai uṅkaḷ (uṇmait) tāyākkiviṭa māṭṭāṉ. (Avvāṟē uṅkaḷukkup piṟakkāta evaraiyum uṅkaḷ piḷḷai eṉṟum) nīṅkaḷ tatteṭuttuk koḷvataṉāl avarkaḷai uṅkaḷ (uṇmaic) cantatikaḷākkiviṭa māṭṭāṉ. Ivai aṉaittum uṅkaḷ vāykaḷāl kūṟum veṟum vārttaikaḷē (tavira. Uṇmaiyalla). Allāh uṇmaiyaiyē kūṟi, avaṉ uṅkaḷukku nērāṉa vaḻiyai aṟivikkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 4
ٱدۡعُوهُمۡ لِأٓبَآئِهِمۡ هُوَ أَقۡسَطُ عِندَ ٱللَّهِۚ فَإِن لَّمۡ تَعۡلَمُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ فَإِخۡوَٰنُكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَمَوَٰلِيكُمۡۚ وَلَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٞ فِيمَآ أَخۡطَأۡتُم بِهِۦ وَلَٰكِن مَّا تَعَمَّدَتۡ قُلُوبُكُمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمًا
ākavē, nīṅkaḷ (vaḷartta) evarkaḷaiyum avarkaḷuṭaiya (uṇmaiyāṉa) tantaikaḷiṉ peyarkaḷaik kūṟi (aṉṉāriṉ makaṉ eṉṟē) aḻaiyuṅkaḷ. Atutāṉ allāhviṭattil nītamāka irukkiṟatu. Avarkaḷiṉ tantaikaḷai nīṅkaḷ aṟiyāviṭṭāl, avarkaḷ uṅkaḷ mārkka cakōtararkaḷākavum uṅkaḷ mārkka naṇparkaḷākavum irukkiṉṟaṉar. (Ākavē, avarkaḷuṭaiya vayatukkuttakka muṟaiyil avarkaḷai cakōtarar eṉṟō allatu naṇpareṉṟō aḻaiyuṅkaḷ. Ivviṣayattil itaṟku muṉṉar) nīṅkaḷ ētum tavaṟiḻaittiruntāl ataip paṟṟi uṅkaḷ mītu kuṟṟamillai. (Eṉiṉum, itaṉ piṉṉar) vēṇṭumeṉṟē uṅkaḷ maṉamāra kūṟiṉālē tavira (atutāṉ uṅkaḷ mītu kuṟṟamākum). Allāh mika maṉṉippavaṉāka, makā karuṇai uṭaiyavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 5
ٱلنَّبِيُّ أَوۡلَىٰ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ مِنۡ أَنفُسِهِمۡۖ وَأَزۡوَٰجُهُۥٓ أُمَّهَٰتُهُمۡۗ وَأُوْلُواْ ٱلۡأَرۡحَامِ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلَىٰ بِبَعۡضٖ فِي كِتَٰبِ ٱللَّهِ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ إِلَّآ أَن تَفۡعَلُوٓاْ إِلَىٰٓ أَوۡلِيَآئِكُم مَّعۡرُوفٗاۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مَسۡطُورٗا
Nampikkaiyāḷarkaḷukku avarkaḷuṭaiya uyirkaḷaiviṭa (nam tūtarāṉa) napitāṉ mikka piratāṉamāṉavar. Avaruṭaiya maṉaivikaḷō annampikkaiyāḷarkaḷukkut tāymārkaḷ āvārkaḷ. (Nampikkai koṇṭa oruvaruṭaiya cottai aṭaiya) maṟṟa nampikkaiyāḷarkaḷai viṭavum, hijrattuc ceytavarkaḷaiviṭavum, (nampikkaiyāḷarkaḷāṉa) avaruṭaiya conta uṟaviṉarkaḷtāṉ allāhvuṭaiya ivvētattiluḷḷapaṭi urimaiyuṭaiyavarkaḷāka āvārkaḷ. (Ākavē, avarkaḷukkē avarkaḷuṭaiya paṅkiṟkēṟpa poruḷaippaṅkiṭṭuk koṭukka vēṇṭum.) Eṉiṉum, uṅkaḷ naṇparkaḷil evarukkum nīṅkaḷ (ētum koṭuttu) naṉṟi ceyyakkarutiṉāl (nīṅkaḷ ētum koṭukkalām.) Ivvāṟē vētattil eḻutappaṭṭuḷḷatu
Surah Al-Ahzab, Verse 6
وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مِيثَٰقَهُمۡ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٖ وَإِبۡرَٰهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَۖ وَأَخَذۡنَا مِنۡهُم مِّيثَٰقًا غَلِيظٗا
(napiyē! Nam tūtai eṭutturaikkumpaṭi potuvāka) napimārkaḷiṭamum (ciṟappāka) um'miṭamum, nūh, iprāhīm, mūsā, maryamuṭaiya makaṉ īsāviṭamum vākkuṟuti vāṅkiyatai niṉaivu kūrvīrāka, mikka uṟutiyāṉa vākkuṟutiyaiyē ivarkaḷiṭamum nām eṭuttirukkiṟōm
Surah Al-Ahzab, Verse 7
لِّيَسۡـَٔلَ ٱلصَّـٰدِقِينَ عَن صِدۡقِهِمۡۚ وَأَعَدَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابًا أَلِيمٗا
ākavē, uṇmai collum (tūtarkaḷākiya) avarkaḷiṭam, avarkaḷ kūṟiya (tūtiṉ) uṇmaikaḷaip paṟṟi (allāh) avarkaḷaiyum kēḷvi (kaṇakkuk) kēṭpāṉ. (Avarkaḷai) nirākarittavarkaḷukku tuṉpuṟuttum vētaṉaiyai avaṉ tayārpaṭutti vaittirukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 8
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ جَآءَتۡكُمۡ جُنُودٞ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا وَجُنُودٗا لَّمۡ تَرَوۡهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرًا
nampikkaiyāḷarkaḷē! Uṅkaḷ mītu allāh purintirukkum aruṭkoṭaikaḷai niṉaittup pāruṅkaḷ. Uṅkaḷmītu (etirikaḷiṉ) paṭaikaḷ (aṇiyaṇiyāka) vanta camayattil (puyal) kāṟṟaiyum uṅkaḷ kaṇṇukkup pulappaṭāta paṭaikaḷaiyum avarkaḷ mītu nām ēviṉōm. (Accamayam) nīṅkaḷ ceypavaṟṟai allāh uṟṟu nōkkupavaṉākavē iruntāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 9
إِذۡ جَآءُوكُم مِّن فَوۡقِكُمۡ وَمِنۡ أَسۡفَلَ مِنكُمۡ وَإِذۡ زَاغَتِ ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَبَلَغَتِ ٱلۡقُلُوبُ ٱلۡحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِٱللَّهِ ٱلظُّنُونَا۠
Uṅkaḷukku mēṟpuṟamiruntum, kīḻppuṟamiruntum (uṅkaḷaic cūḻntu koṇṭu) avarkaḷ vanta camayattil uṅkaḷ tiṟanta kaṇkaḷ tiṟantavāṟē iruntu uṅkaḷ uḷḷaṅkaḷ uṅkaḷ toṇṭaik kuḻikaḷai aṭaittu (nīṅkaḷ tikkumukkāṭi) allāhvaip paṟṟi nīṅkaḷ palavāṟu eṇṇiya camayattaiyum nīṅkaḷ niṉaittup pāruṅkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 10
هُنَالِكَ ٱبۡتُلِيَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَزُلۡزِلُواْ زِلۡزَالٗا شَدِيدٗا
annērattil nampikkaiyāḷarkaḷ perum cōtaṉaikku uḷḷāki mikka palamāka acaikkappaṭṭaṉar (accuṟuttappaṭṭaṉar)
Surah Al-Ahzab, Verse 11
وَإِذۡ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ مَّا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ إِلَّا غُرُورٗا
‘‘allāhvum avaṉuṭaiya tūtarum namakkuc cati ceyvataṟkākavē (veṟṟi namakkē kiṭaikkumeṉṟu) vākkaḷittārkaḷ'' eṉṟu evarkaḷuṭaiya uḷḷaṅkaḷil nōyiruntatō avarkaḷum maṟṟa nayavañcakarkaḷum kūṟa muṟpaṭṭataiyum niṉaittup pāruṅkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 12
وَإِذۡ قَالَت طَّآئِفَةٞ مِّنۡهُمۡ يَـٰٓأَهۡلَ يَثۡرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمۡ فَٱرۡجِعُواْۚ وَيَسۡتَـٔۡذِنُ فَرِيقٞ مِّنۡهُمُ ٱلنَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوۡرَةٞ وَمَا هِيَ بِعَوۡرَةٍۖ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارٗا
avarkaḷil oru kūṭṭattiṉar (matīṉāvācikaḷai nōkki) ‘‘yasrip vācikaḷē! (Etirikaḷ muṉ) uṅkaḷāl niṟka muṭiyātu. Ātalāl, nīṅkaḷ tirumpic ceṉṟu viṭuṅkaḷ'' eṉṟu kūṟiyataiyum, avarkaḷil maṟṟoru piriviṉar avarkaḷuṭaiya vīṭukaḷ apāyakaramāṉa nilaimaiyil illāmaliruntum ‘‘niccayamāka eṅkaḷ vīṭukaḷ apāyakaramāṉa nilaimaiyil irukkiṉṟaṉa'' eṉṟu kūṟi (yutta kaḷattiliruntu ceṉṟuviṭa nam) napiyiṭam aṉumati kōriyataiyum niṉaittup pāruṅkaḷ. Ivarkaḷ (yuttattiliruntu) tappi ōṭiviṭuvatait tavira (vēṟoṉṟaiyum) virumpavillai
Surah Al-Ahzab, Verse 13
وَلَوۡ دُخِلَتۡ عَلَيۡهِم مِّنۡ أَقۡطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُواْ ٱلۡفِتۡنَةَ لَأٓتَوۡهَا وَمَا تَلَبَّثُواْ بِهَآ إِلَّا يَسِيرٗا
pala pākaṅkaḷiliruntum avarkaḷ mītu paṭaikaḷ muṉṉēṟi vantu (accamayam) kuḻappam ceyyumpaṭi ivarkaḷaik kōriyiruntāl (inta nayavañcakarkaḷ) kuḻappam ceytē tīruvārkaḷ. Mēlum, (yutta kaḷattilum) veku coṟpa nēramē tavira avarkaḷ nilaittirukkavum māṭṭārkaḷ. (Uṭaṉē aṅkiruntu ōṭiviṭuvārkaḷ)
Surah Al-Ahzab, Verse 14
وَلَقَدۡ كَانُواْ عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ مِن قَبۡلُ لَا يُوَلُّونَ ٱلۡأَدۡبَٰرَۚ وَكَانَ عَهۡدُ ٱللَّهِ مَسۡـُٔولٗا
Avarkaḷ (yuttattil) puṟaṅkāṭṭi ōṭuvatillai eṉṟu allāhviṭattil itaṟku muṉṉar niccayamāka vākkuṟuti ceytiruntārkaḷ. Allāhviṭam ceyta vākkuṟutiyai (avarkaḷ mīṟiyatai)p paṟṟi maṟumaiyil kēṭkappaṭuvārkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 15
قُل لَّن يَنفَعَكُمُ ٱلۡفِرَارُ إِن فَرَرۡتُم مِّنَ ٱلۡمَوۡتِ أَوِ ٱلۡقَتۡلِ وَإِذٗا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلٗا
(napiyē!) Nīr kūṟuvīrāka: ‘‘Maraṇattaiviṭṭu allatu veṭṭuppaṭuvatai viṭṭu nīṅkaḷ veruṇṭōṭiya pōtilum, uṅkaḷ ōṭṭam uṅkaḷukku oru payaṉum aḷikkātu. Iccamayam (nīṅkaḷ tappittuk koṇṭa pōtilum) veku coṟpa nāḷkaḷaṉṟi (atika nāḷkaḷ) nīṅkaḷ cukamaṉupavikka māṭṭīrkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 16
قُلۡ مَن ذَا ٱلَّذِي يَعۡصِمُكُم مِّنَ ٱللَّهِ إِنۡ أَرَادَ بِكُمۡ سُوٓءًا أَوۡ أَرَادَ بِكُمۡ رَحۡمَةٗۚ وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا
(napiyē! Mēlum) kūṟuvīrāka: ‘‘Allāh uṅkaḷukkut tīṅkiḻaikka nāṭiṉāl avaṉiṭamiruntu uṅkaḷaip pātukāppavaṉ yār allatu uṅkaḷukku aruḷpuriya nāṭiṉāl atai taṭuppavaṉ yār? Allāhvai aṉṟi avarkaḷ taṅkaḷukku utavi ceypavarkaḷaiyum pātukāppavarkaḷaiyum kāṇamāṭṭārkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 17
۞قَدۡ يَعۡلَمُ ٱللَّهُ ٱلۡمُعَوِّقِينَ مِنكُمۡ وَٱلۡقَآئِلِينَ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ هَلُمَّ إِلَيۡنَاۖ وَلَا يَأۡتُونَ ٱلۡبَأۡسَ إِلَّا قَلِيلًا
uṅkaḷil (yuttattiṟkuc celpavarkaḷait) taṭai ceypavarkaḷaiyum, taṅkaḷ cakōtararkaḷai nōkki nīṅkaḷ ‘‘(yuttattiṟkuc cellātu) nam'miṭam vantu viṭuṅkaḷ'' eṉṟu kūṟupavarkaḷaiyum niccayamāka allāh naṉkaṟintē irukkiṟāṉ. (Avarkaḷil) cilarait tavira (perumpālāṉavarkaḷ) yuttattiṟku varuvatillai
Surah Al-Ahzab, Verse 18
أَشِحَّةً عَلَيۡكُمۡۖ فَإِذَا جَآءَ ٱلۡخَوۡفُ رَأَيۡتَهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ تَدُورُ أَعۡيُنُهُمۡ كَٱلَّذِي يُغۡشَىٰ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡمَوۡتِۖ فَإِذَا ذَهَبَ ٱلۡخَوۡفُ سَلَقُوكُم بِأَلۡسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى ٱلۡخَيۡرِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَمۡ يُؤۡمِنُواْ فَأَحۡبَطَ ٱللَّهُ أَعۡمَٰلَهُمۡۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٗا
(Avarkaḷ) uṅkaḷ viṣayattil kañcattaṉattaik kaikkoṇṭirukkiṉṟaṉar. (Napiyē!) Oru payam campavikkum camayattil, maraṇa taruvāyil mayaṅkik kiṭappavarkaḷaippōl avarkaḷ kaṇkaḷ cuḻaṉṟu cuḻaṉṟu uṅkaḷaip pārtta vaṇṇamāy iruppatai nīr kāṇpīr. Anta payam nīṅki (nampikkaiyāḷarkaḷukku veṟṟi ēṟpaṭṭu) viṭṭālō, koṭiya vārttaikaḷaik koṇṭu uṅkaḷaik kuṟṟaṅkuṟaikaḷ kūṟi (yuttattil kiṭaitta) poruḷkaḷ mītu pērācai koṇṭu viḻukiṉṟaṉar. Ivarkaḷ uṇmaiyāṉa nampikkaiyāḷarkaḷ alla. Ātalāl, avarkaḷ ceytirunta (naṟ)kāriyaṅkaḷ aṉaittaiyum allāh aḻittu viṭṭāṉ. Itu allāhvukku mikka eḷitākavē irukkiṟatu
Surah Al-Ahzab, Verse 19
يَحۡسَبُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ لَمۡ يَذۡهَبُواْۖ وَإِن يَأۡتِ ٱلۡأَحۡزَابُ يَوَدُّواْ لَوۡ أَنَّهُم بَادُونَ فِي ٱلۡأَعۡرَابِ يَسۡـَٔلُونَ عَنۡ أَنۢبَآئِكُمۡۖ وَلَوۡ كَانُواْ فِيكُم مَّا قَٰتَلُوٓاْ إِلَّا قَلِيلٗا
(muṟṟukaiyiṭṭirunta etirikaḷiṉ rāṇuvaṅkaḷ muṟṟukaiyai eṭuttuk koṇṭuceṉṟu viṭṭapōtilum) anta rāṇuvam (iṉṉum) pōkavillai eṉṟē ivarkaḷ eṇṇik koṇṭirukkiṉṟaṉar. Anta rāṇuvaṅkaḷ tirumpa vantuviṭṭālō oru kirāmattiṟkuc ceṉṟu (ōṭi oḷintu) maṟaivāyiruntu koṇṭu (nīṅkaḷ veṟṟi peṟukiṟīrkaḷō tōlviyuṟukiṟīrkaḷō eṉṟa) uṅkaḷaip paṟṟiya ceytiyai vicārittuk koṇṭiruppārkaḷ. (Avvāṟu cellātu) avarkaḷ uṅkaḷuṭaṉ taṅki iruntālum, oru coṟpa nēramē tavira (atika nēram) pōr puriya māṭṭārkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 20
لَّقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِي رَسُولِ ٱللَّهِ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن كَانَ يَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَذَكَرَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا
evarkaḷ allāhvaiyum, iṟuti nāḷaiyum uṟutiyāka nampukiṟārkaḷō, avarkaḷ piṉpaṟṟi naṭakkavēṇṭiya aḻakāṉa utāraṇam niccayamāka allāhviṉ tūtariṭamē irukkiṟatu. Avarkaḷ (avaraip piṉpaṟṟi naṭantu) allāhvai atikamāka niṉaivu ceytu koṇṭiruppārkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 21
وَلَمَّا رَءَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ قَالُواْ هَٰذَا مَا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَصَدَقَ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥۚ وَمَا زَادَهُمۡ إِلَّآ إِيمَٰنٗا وَتَسۡلِيمٗا
Nampikkaiyāḷarkaḷ (etiriyiṉ) rāṇuvaṅkaḷaik kaṇṭa poḻutu ‘‘(itutāṉ) allāhvum avaṉuṭaiya tūtarum namakku vākkaḷittatu. Allāhvum avaṉuṭaiya tūtarum uṇmaiyaiyē kūṟiṉārkaḷ'' eṉṟu coṉṉārkaḷ. Tavira (ivai aṉaittum) avarkaḷuṭaiya nampikkaiyaiyum ēṟṟu kīḻppaṭivataiyum tavira vēṟoṉṟaiyum avarkaḷukku atikappaṭuttiviṭavillai
Surah Al-Ahzab, Verse 22
مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ رِجَالٞ صَدَقُواْ مَا عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ عَلَيۡهِۖ فَمِنۡهُم مَّن قَضَىٰ نَحۡبَهُۥ وَمِنۡهُم مَّن يَنتَظِرُۖ وَمَا بَدَّلُواْ تَبۡدِيلٗا
nampikkaiyāḷarkaḷil āṇkaḷ palar irukkiṉṟaṉar. Ivarkaḷ allāhviṭam ceyta vākkuṟutiyai uṇmaiyākki vaittārkaḷ. Avarkaḷil palar (iṟantu ‘ṣahātat' eṉṉum) taṅkaḷ ilaṭciyattai aṭaintu viṭṭaṉar. Vēṟu cilar (maraṇikkavillai eṉṟālum atai aṭaiya āvaluṭaṉ) etirpārttē irukkiṉṟaṉar. (Eṉṉa nēriṭṭālum avarkaḷ taṅkaḷ vākkuṟutiyiliruntu) oru ciṟitum māṟupaṭṭuviṭavē illai
Surah Al-Ahzab, Verse 23
لِّيَجۡزِيَ ٱللَّهُ ٱلصَّـٰدِقِينَ بِصِدۡقِهِمۡ وَيُعَذِّبَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ إِن شَآءَ أَوۡ يَتُوبَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
uṇmaiyuṭaṉ naṭantukoṇṭa (i)varkaḷukku avarkaḷiṉ uṇmaikkut takka kūliyai allāh koṭuttē tīruvāṉ. Eṉiṉum, nayavañcakarkaḷai avaṉ nāṭiṉāl vētaṉai ceyvāṉ. (Avaṉ nāṭiṉāl avarkaḷaiyum maṉṉippuk kōrumpaṭic ceytu) avarkaḷai maṉṉittu viṭuvāṉ. Niccayamāka allāh mikka maṉṉippavaṉāka, makā karuṇaiyuṭaiyavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 24
وَرَدَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِغَيۡظِهِمۡ لَمۡ يَنَالُواْ خَيۡرٗاۚ وَكَفَى ٱللَّهُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱلۡقِتَالَۚ وَكَانَ ٱللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزٗا
nirākarippavarkaḷai avarkaḷiṉ kōpattil mūḻkiyavāṟē allāh avarkaḷait taṭuttu viṭṭāṉ. (Ippōril) avarkaḷ oru naṉmaiyum aṭaiyavillai. (Ellā vitaṅkaḷilum naṣṭamē aṭaintārkaḷ. Intap pōril nampikkaiyāḷarkaḷai allāhvē pātukāttuk koṇṭāṉ.) Intap pōril nampikkaiyāḷarkaḷukku allāhvē pōtumāṉavaṉāka iruntāṉ. Allāh (aṉaivaraiyum viṭa) mikka palavāṉākavum, mikaittavaṉākavum irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 25
وَأَنزَلَ ٱلَّذِينَ ظَٰهَرُوهُم مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ مِن صَيَاصِيهِمۡ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلرُّعۡبَ فَرِيقٗا تَقۡتُلُونَ وَتَأۡسِرُونَ فَرِيقٗا
(Nampikkaiyāḷarkaḷē! Uṅkaḷ) etirikaḷukku utavi ceyta vētakkārar(kaḷākiya yūtar)kaḷai avarkaḷuṭaiya araṇmaṉaikaḷiliruntu iṟaṅkavaittu avarkaḷuṭaiya uḷḷaṅkaḷil (tiṭukkattaiyum) naṭukkattaiyum pōṭṭuviṭṭāṉ. Ākavē, avarkaḷil oru tokaiyiṉarai nīṅkaḷ veṭṭi viṭṭīrkaḷ; maṟṟoru tokaiyiṉarai nīṅkaḷ ciṟai piṭittīrkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 26
وَأَوۡرَثَكُمۡ أَرۡضَهُمۡ وَدِيَٰرَهُمۡ وَأَمۡوَٰلَهُمۡ وَأَرۡضٗا لَّمۡ تَطَـُٔوهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٗا
avarkaḷuṭaiya pūmikaḷaiyum, avarkaḷuṭaiya vīṭukaḷaiyum, avarkaḷuṭaiya poruḷkaḷaiyum (ituvarai) nīṅkaḷ kāl vaikkāta avarkaḷuṭaiya maṟṟa pūmikaḷaiyum (allāh) uṅkaḷukku conta mākkit tantāṉ. Allāh aṉaittiṉ mītum mikka āṟṟaluṭaiyavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 27
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّأَزۡوَٰجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدۡنَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيۡنَ أُمَتِّعۡكُنَّ وَأُسَرِّحۡكُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا
napiyē! Umatu maṉaivikaḷai nōkki kūṟuvīrāka: ‘‘Nīṅkaḷ ivvulaka vāḻkkaiyaiyum ataṉ alaṅkārattaiyum maṭṭumē virumpuvīrkaḷāyiṉ, vāruṅkaḷ! Uṅkaḷukku ētum koṭuttu nalla muṟaiyil (talāk koṭuttu) uṅkaḷai nīkki viṭukiṟēṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 28
وَإِن كُنتُنَّ تُرِدۡنَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَٱلدَّارَ ٱلۡأٓخِرَةَ فَإِنَّ ٱللَّهَ أَعَدَّ لِلۡمُحۡسِنَٰتِ مِنكُنَّ أَجۡرًا عَظِيمٗا
nīṅkaḷ allāhvaiyum, avaṉuṭaiya tūtaraiyum, maṟumai vāḻkkaiyaiyum virumpuvīrkaḷāyiṉ niccayamāka allāh uṅkaḷiluḷḷa naṉmai ceypavarkaḷukku makattāṉa (naṟ)kūliyai tayārpaṭutti vaittirukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 29
يَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِيِّ مَن يَأۡتِ مِنكُنَّ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖ يُضَٰعَفۡ لَهَا ٱلۡعَذَابُ ضِعۡفَيۡنِۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٗا
napiyuṭaiya maṉaivikaḷē! Uṅkaḷil evarēṉum pakiraṅkamāṉa oru māṉak kēṭāṉa kāriyattaic ceyvārāyiṉ ataṟkuriya taṇṭaṉai avarukku iru maṭaṅkāka atikarikkappaṭum. Itu allāhviṟku mikka culapamāka irukkiṟatu
Surah Al-Ahzab, Verse 30
۞وَمَن يَقۡنُتۡ مِنكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَتَعۡمَلۡ صَٰلِحٗا نُّؤۡتِهَآ أَجۡرَهَا مَرَّتَيۡنِ وَأَعۡتَدۡنَا لَهَا رِزۡقٗا كَرِيمٗا
uṅkaḷil evarēṉum allāhvukkum avaṉuṭaiya tūtarukkum kaṭṭuppaṭṭu naṟceyalkaḷaic ceytāl, ataṟkuriya kūliyai avarukku nām iru maṭaṅkākat taruvōm. Mēlum, mikka kaṇṇiyamāṉa vāḻkkaiyaiyum avarukku nām tayārpaṭutti vaittirukkiṟōm
Surah Al-Ahzab, Verse 31
يَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِيِّ لَسۡتُنَّ كَأَحَدٖ مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِنِ ٱتَّقَيۡتُنَّۚ فَلَا تَخۡضَعۡنَ بِٱلۡقَوۡلِ فَيَطۡمَعَ ٱلَّذِي فِي قَلۡبِهِۦ مَرَضٞ وَقُلۡنَ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا
Napiyuṭaiya maṉaivikaḷē! Nīṅkaḷ maṟṟa (cātāraṇa) peṇkaḷaip pōṉṟavarkaḷalla. Nīṅkaḷ (meyyākavē) allāhvukkup payappaṭṭavarkaḷāyiṉ (anniyaruṭaṉ pēcum camayattil) naḷiṉamākap pēcātīrkaḷ. Ēṉeṉṟāl (pāva) nōy irukkum uḷḷattaiyuṭaiyavar (tavaṟāṉa) viruppaṅkaḷaik koḷḷakkūṭum. Ākavē, nīṅkaḷ (etaik kūṟiya pōtilum) yatārttavātikaḷaippōl (kaṇṭippākap) pēciviṭuṅkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 32
وَقَرۡنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجۡنَ تَبَرُّجَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ ٱلۡأُولَىٰۖ وَأَقِمۡنَ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتِينَ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَطِعۡنَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓۚ إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُذۡهِبَ عَنكُمُ ٱلرِّجۡسَ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِ وَيُطَهِّرَكُمۡ تَطۡهِيرٗا
(napiyuṭaiya maṉaivikaḷē!) Nīṅkaḷ uṅkaḷ (vīṭukaḷil iruntu veḷic ceṉṟu tiriyātu) vīṭukaḷukkuḷḷākavē taṅki iruṅkaḷ. Muṉṉirunta aṟiyāta makkaḷ (taṅkaḷai alaṅkarittuk koṇṭu veḷiyil ceṉṟu) tirintu koṇṭiruntataip pōl nīṅkaḷum tiriyātīrkaḷ. Toḻukaiyai nilainiṟuttuṅkaḷ; jakāttum koṭuttu vāruṅkaḷ. Allāhvukkum avaṉuṭaiya tūtarukkum kaṭṭuppaṭṭu naṭaṅkaḷ. (Napiyuṭaiya) vīṭṭuṭaiyārkaḷē! Uṅkaḷai viṭṭu ellā acuttaṅkaḷaiyum nīkki, uṅkaḷai muṟṟilum paricuttamākkiviṭavē allāh virumpukiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 33
وَٱذۡكُرۡنَ مَا يُتۡلَىٰ فِي بُيُوتِكُنَّ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ وَٱلۡحِكۡمَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا
uṅkaḷ vīṭukaḷil ōtappaṭukiṉṟa allāhvuṭaiya vacaṉaṅkaḷaiyum, ñāṉavākkiyaṅka(ḷāṉa hatīska)ḷaiyum ñāpakattil vaiyuṅkaḷ. (Avaṟṟaik koṇṭu nalluṇarcci peṟuṅkaḷ.) Niccayamāka allāh kirupaiyuṭaiyavaṉāka, naṉkaṟintavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 34
إِنَّ ٱلۡمُسۡلِمِينَ وَٱلۡمُسۡلِمَٰتِ وَٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَٱلۡقَٰنِتِينَ وَٱلۡقَٰنِتَٰتِ وَٱلصَّـٰدِقِينَ وَٱلصَّـٰدِقَٰتِ وَٱلصَّـٰبِرِينَ وَٱلصَّـٰبِرَٰتِ وَٱلۡخَٰشِعِينَ وَٱلۡخَٰشِعَٰتِ وَٱلۡمُتَصَدِّقِينَ وَٱلۡمُتَصَدِّقَٰتِ وَٱلصَّـٰٓئِمِينَ وَٱلصَّـٰٓئِمَٰتِ وَٱلۡحَٰفِظِينَ فُرُوجَهُمۡ وَٱلۡحَٰفِظَٰتِ وَٱلذَّـٰكِرِينَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱلذَّـٰكِرَٰتِ أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُم مَّغۡفِرَةٗ وَأَجۡرًا عَظِيمٗا
Niccayamāka muslim āṇkaḷum peṇkaḷum, nampikkaiyuṭaiya āṇkaḷum peṇkaḷum, (iṟaivaṉukkum avaṉuṭaiya tūtarukkum) kīḻppaṭiyum āṇkaḷum peṇkaḷum, uṇmaiyē kūṟum āṇkaḷum peṇkaḷum, poṟumaiyuḷḷa āṇkaḷum peṇkaḷum, (allāhvukkup) payantu naṭakkum āṇkaḷum peṇkaḷum, tāṉam ceyyum āṇkaḷum peṇkaḷum, nōṉpu nōṟkum āṇkaḷum peṇkaḷum, kaṟpuḷḷa āṇkaḷum peṇkaḷum, allāhvuṭaiya tiruppeyarai atikamāka niṉaivukūrum āṇkaḷum peṇkaḷum ākiya ivarkaḷukku allāh maṉṉippaiyum makattāṉa kūliyaiyum tayārpaṭutti vaittirukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 35
وَمَا كَانَ لِمُؤۡمِنٖ وَلَا مُؤۡمِنَةٍ إِذَا قَضَى ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ أَمۡرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ ٱلۡخِيَرَةُ مِنۡ أَمۡرِهِمۡۗ وَمَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَقَدۡ ضَلَّ ضَلَٰلٗا مُّبِينٗا
allāhvum avaṉuṭaiya tūtarum oru viṣayattaip paṟṟik kaṭṭaḷaiyiṭṭa piṉṉar, avviṣayattil (atai viṭṭu) vēṟu apippirāyam koḷvataṟku nampikkaiyāḷarāṉa enta āṇukkum peṇṇukkum urimaiyillai. (Ivviṣayattil) allāhvukkum avaṉuṭaiya tūtarukkum evarēṉum māṟu ceytāl, niccayamāka avar pakiraṅkamāṉa vaḻikēṭṭilēyē irukkiṟār
Surah Al-Ahzab, Verse 36
وَإِذۡ تَقُولُ لِلَّذِيٓ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ وَأَنۡعَمۡتَ عَلَيۡهِ أَمۡسِكۡ عَلَيۡكَ زَوۡجَكَ وَٱتَّقِ ٱللَّهَ وَتُخۡفِي فِي نَفۡسِكَ مَا ٱللَّهُ مُبۡدِيهِ وَتَخۡشَى ٱلنَّاسَ وَٱللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخۡشَىٰهُۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيۡدٞ مِّنۡهَا وَطَرٗا زَوَّجۡنَٰكَهَا لِكَيۡ لَا يَكُونَ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ حَرَجٞ فِيٓ أَزۡوَٰجِ أَدۡعِيَآئِهِمۡ إِذَا قَضَوۡاْ مِنۡهُنَّ وَطَرٗاۚ وَكَانَ أَمۡرُ ٱللَّهِ مَفۡعُولٗا
(Napiyē!) Allāhvum, nīrum evarukku aruḷ purintiruntīrkaḷō avarai nōkki ‘‘nī allāhvukkup payantu uṉ maṉaiviyai (nīkkātu) uṉṉiṭamē niṟuttik koḷ'' eṉṟu kūṟiya camayattil, nīr maṉitarkaḷukkup payantu allāh veḷiyākka iruppatai umatu uḷḷattil maṟaittīr. Nīr payappaṭat takuti uṭaiyavaṉ allāhtāṉ (maṉitarkaḷ alla.) ‘Jaitu' (eṉpavar maṉam māṟi, taṉ maṉaiviyait) talākku kūṟiviṭṭa piṉṉar nām appeṇṇai umakku tirumaṇam ceytu vaittōm. Ēṉeṉṟāl, nampikkaiyāḷarkaḷāl (tatteṭuttu) vaḷarkkappaṭṭavarkaḷ taṅkaḷ maṉaivikaḷait talākkuk kūṟiviṭṭāl, avarkaḷai vaḷarttavarkaḷ appeṇkaḷai tirumaṇam ceytu koḷvatil oru taṭaiyum irukkak kūṭātu eṉpataṟkāka itu naṭaipeṟṟē tīravēṇṭiya allāhvuṭaiya kaṭṭaḷai ākum
Surah Al-Ahzab, Verse 37
مَّا كَانَ عَلَى ٱلنَّبِيِّ مِنۡ حَرَجٖ فِيمَا فَرَضَ ٱللَّهُ لَهُۥۖ سُنَّةَ ٱللَّهِ فِي ٱلَّذِينَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلُۚ وَكَانَ أَمۡرُ ٱللَّهِ قَدَرٗا مَّقۡدُورًا
allāh taṉakku caṭṭamākkiya oru kāriyattai niṟaivēṟṟuvatu napi mītu kuṟṟamākātu. Itaṟku muṉ uḷḷavarkaḷukku (napimārkaḷukku) allāh ēṟpaṭuttiya vaḻiyum ituvē. Allāhvuṭaiya kaṭṭaḷaikaḷ muṉṉatākavē nirṇayikkappaṭṭu viṭukiṉṟaṉa
Surah Al-Ahzab, Verse 38
ٱلَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَٰلَٰتِ ٱللَّهِ وَيَخۡشَوۡنَهُۥ وَلَا يَخۡشَوۡنَ أَحَدًا إِلَّا ٱللَّهَۗ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ حَسِيبٗا
avarkaḷ allāhvuṭaiya kaṭṭaḷaikaḷai eṭutturaittē tīruvārkaḷ; ava(ṉ oruva)ṉukkē payappaṭuvārkaḷ; allāhvait tavira maṟṟevarukkum payappaṭa māṭṭārkaḷ. (Ākavē, napiyē! Nīr maṟṟevarukkum payappaṭa vēṇṭām. (Itaip paṟṟi avarkaḷiṭam) kēḷvi kaṇakkuk kēṭpataṟku allāh (oruvaṉē) pōtumāṉavaṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 39
مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَآ أَحَدٖ مِّن رِّجَالِكُمۡ وَلَٰكِن رَّسُولَ ٱللَّهِ وَخَاتَمَ ٱلنَّبِيِّـۧنَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا
(Nampikkaiyāḷarkaḷē!) Uṅkaḷiluḷḷa āṇkaḷil oruvarukkum muham'matu (napi avarkaḷ) tantaiyāka irukkavillai. (Ākavē, avar jaitukku evvāṟu tantaiyāvār?) Eṉiṉum, avar allāhvuṭaiya tūtarākavum, napimārkaḷukku (iṟuti) muttiraiyākavum (iṟuti napiyākavum) irukkiṟār. (Ākavē, avarukkup piṉṉar oru tūtaraiyum aṉuppamāṭṭāṉ.) Allāh aṉaittaiyum naṉkaṟintavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 40
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ ذِكۡرٗا كَثِيرٗا
nampikkaiyāḷarkaḷē! Allāhvai atikamatikamāka niṉaivu kūruṅkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 41
وَسَبِّحُوهُ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلًا
kālaiyilum mālaiyilum avaṉait tuti ceytu vāruṅkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 42
هُوَ ٱلَّذِي يُصَلِّي عَلَيۡكُمۡ وَمَلَـٰٓئِكَتُهُۥ لِيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِۚ وَكَانَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ رَحِيمٗا
avaṉtāṉ uṅkaḷai(p palavakaip pāva) iruḷkaḷil iruntu veḷippaṭutti pirakācattiṉ pakkam koṇṭuvantu uṅkaḷ mītu aruḷ purintirukkiṟāṉ. Avaṉuṭaiya vāṉavarkaḷum uṅkaḷukkākap pirārttikkiṟārkaḷ. Allāh, nampikkaiyāḷar(kaḷākiya uṅ)kaḷ mītu mikka makā karuṇaiyuṭaiyavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 43
تَحِيَّتُهُمۡ يَوۡمَ يَلۡقَوۡنَهُۥ سَلَٰمٞۚ وَأَعَدَّ لَهُمۡ أَجۡرٗا كَرِيمٗا
(nampikkaiyāḷarkaḷ) avaṉaic cantikkum nāḷil (uṅkaḷukku) ‘‘īṭēṟṟam uṇṭāvatāka'' eṉṟu ācīrvatippāṉ. Avarkaḷukkāka mikka kaṇṇiyamāṉa kūliyaiyum avaṉ tayārpaṭutti vaittirukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 44
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰكَ شَٰهِدٗا وَمُبَشِّرٗا وَنَذِيرٗا
napiyē! Niccayamāka nām um'mai (maṉitarkaḷukkuc) cāṭciyāḷarākavum, naṟceyti kūṟupavarākavum, accamūṭṭi eccarikkai ceypavarākavum aṉuppi vaittirukkiṟōm
Surah Al-Ahzab, Verse 45
وَدَاعِيًا إِلَى ٱللَّهِ بِإِذۡنِهِۦ وَسِرَاجٗا مُّنِيرٗا
mēlum, allāhvuṭaiya uttaravuppaṭi (makkaḷai nīr) avaṉ pakkam aḻaippavarākavum pirakācikkum oru viḷakkākavum (irukkiṟīr)
Surah Al-Ahzab, Verse 46
وَبَشِّرِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ فَضۡلٗا كَبِيرٗا
ākavē, (napiyē!) Nampikkaiyāḷarkaḷukku allāhviṭattil niccayamāka perum aruḷ iruppatāka nīr avarkaḷukku naṟceyti kūṟuvīrāka
Surah Al-Ahzab, Verse 47
وَلَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَدَعۡ أَذَىٰهُمۡ وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلٗا
Nirākarippavarkaḷukkum nayavañcakarkaḷukkum nīr kīḻppaṭiyātīr. Avarkaḷāl (umakku) ēṟpaṭum tuṉpaṅkaḷai puṟakkaṇittu viṭuvīrāka. (Um'muṭaiya ellā kāriyaṅkaḷiṉ) poṟuppai allāhviṭamē oppaṭaittu viṭuvīrāka. Allāhvē (umakkup) poṟuppēṟkap pōtumāṉavaṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 48
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نَكَحۡتُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ ثُمَّ طَلَّقۡتُمُوهُنَّ مِن قَبۡلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمۡ عَلَيۡهِنَّ مِنۡ عِدَّةٖ تَعۡتَدُّونَهَاۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا
nampikkaiyāḷarkaḷē! Nīṅkaḷ nampikkai koṇṭa peṇkaḷai tirumaṇam ceytu avarkaḷai nīṅkaḷ toṭuvataṟku muṉṉatākavē ‘talāk' kūṟi (avarkaḷai nīkki) viṭṭāl (talākkuk kūṟappaṭṭa peṇkaḷ ittā irukkavēṇṭiya) kaṇakkiṉpaṭi ittā irukkumpaṭi avarkaḷai vaṟpuṟutta uṅkaḷukku evvita urimaiyum illai. (Atāvatu: Avarkaḷ ittā irukka vēṇṭiyatillai.) Nīṅkaḷ avarkaḷukku ētum (poruḷ) koṭuttu aḻakāṉa muṟaiyil (maṇa vāḻkkaiyil iruntu) avarkaḷai nīkkiviṭuṅkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 49
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِنَّآ أَحۡلَلۡنَا لَكَ أَزۡوَٰجَكَ ٱلَّـٰتِيٓ ءَاتَيۡتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتۡ يَمِينُكَ مِمَّآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَيۡكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّـٰتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَٰلَٰتِكَ ٱلَّـٰتِي هَاجَرۡنَ مَعَكَ وَٱمۡرَأَةٗ مُّؤۡمِنَةً إِن وَهَبَتۡ نَفۡسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنۡ أَرَادَ ٱلنَّبِيُّ أَن يَسۡتَنكِحَهَا خَالِصَةٗ لَّكَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۗ قَدۡ عَلِمۡنَا مَا فَرَضۡنَا عَلَيۡهِمۡ فِيٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ وَمَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ لِكَيۡلَا يَكُونَ عَلَيۡكَ حَرَجٞۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
Napiyē! Niccayamāka nīr mahar koṭuttu tirumaṇam ceytu koṇṭa peṇkaḷaiyum, allāh umakku (yuttattil) koṭuttavarkaḷil umatu valakkaram contamākkik koṇṭa peṇkaḷaiyum nām umakku ākumākki vaittirukkiṟōm. Umatu tantaiyiṉ cakōtararkaḷiṉ makaḷkaḷ, umatu attaiyiṉ makaḷkaḷ, umatu tāymāmaṉiṉ makaḷkaḷ, umatu tāyiṉ cakōtariyuṭaiya makaḷkaḷ ākiya ivarkaḷil evarkaḷ (makkāvai viṭṭu) um'muṭaṉ hijrat ceytu vantārkaḷō avarkaḷaiyum (nīr tirumaṇam ceytukoḷḷa nām umakku ākumākki vaittirukkiṟōm. Mēlum) nampikkai koṇṭa oru peṇ, taṉṉai (mahariṉṟiyē) napikku arppaṇam ceytu napiyum avaḷai tirumaṇam ceytukoḷḷa virumpiṉāl, avaḷaiyum umakku ākumākki vaittirukkiṟōm. (Napiyē!) Itu contamāka umakku (nām aḷikkum) vicēṣa cutantiramākum; maṟṟa nampikkaiyāḷarkaḷukkalla. (Maṟṟa nampikkaiyāḷarkaḷē!) Avarkaḷ maṉaivikaḷ viṣayattilum, avarkaḷuṭaiya valakkaram contamākkik koṇṭa peṇkaḷ viṣayattilum (mahar koṭuttē tirumaṇam ceytukoḷḷa vēṇṭumeṉṟum, nāṉkukku atikamāṉa peṇkaḷai tirumaṇam ceytukoḷḷak kūṭāteṉṟum) nām avarkaḷ mītu caṭṭamākki irukkum kaṭṭaḷaiyai naṉkaṟivōm. (Atai avarkaḷ niṟaivēṟṟiyē tīra vēṇṭum.) Umakku attakaiya nirppantam ēṟpaṭāmal iruppataṟkāka (akkaṭamaiyiliruntu) umakku viti vilakkuc ceytōm. Allāh mikka maṉṉippavaṉāka, makā karuṇaiyuṭaiyavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 50
۞تُرۡجِي مَن تَشَآءُ مِنۡهُنَّ وَتُـٔۡوِيٓ إِلَيۡكَ مَن تَشَآءُۖ وَمَنِ ٱبۡتَغَيۡتَ مِمَّنۡ عَزَلۡتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكَۚ ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَن تَقَرَّ أَعۡيُنُهُنَّ وَلَا يَحۡزَنَّ وَيَرۡضَيۡنَ بِمَآ ءَاتَيۡتَهُنَّ كُلُّهُنَّۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمٗا
(Napiyē!) Umatu maṉaivikaḷil nīr virumpiyavarkaḷai (virumpiya kālam varai) vilakki vaikkalām; nīr virumpiyavarkaḷai (virumpiya kālam varai) um'muṭaṉ irukka vaikkalām. Nīr vilakkiyavarkaḷil nīr virumpiyavarkaḷai um'muṭaṉ cērttuk koḷḷalām. (Ivaṟṟaip paṟṟi) um mītu oru kuṟṟamumillai. Avarkaḷuṭaiya kaṇkaḷ kuḷirntiruppataṟkum nīr avarkaḷukkuk koṭuttavaṟṟaip paṟṟi avarkaḷ aṉaivarumē tiruptiyaṭaintu kavalaippaṭātiruppataṟkum itu mikka culapamāṉa vaḻiyāka irukkiṟatu. Uṅkaḷ uḷḷaṅkaḷil uḷḷavaṟṟai allāh naṉkaṟivāṉ. Allāh (aṉaittaiyum) naṉkaṟintavaṉāka, poṟumaiyuṭaiyavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 51
لَّا يَحِلُّ لَكَ ٱلنِّسَآءُ مِنۢ بَعۡدُ وَلَآ أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنۡ أَزۡوَٰجٖ وَلَوۡ أَعۡجَبَكَ حُسۡنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتۡ يَمِينُكَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ رَّقِيبٗا
(napiyē! Ippōtirukkum umatu maṉaivikaḷukkup) piṉṉar, vēṟu peṇkaḷ (avarkaḷai nīṅkaḷ tirumaṇam ceytukoḷḷa) umakku ākumāka māṭṭārkaḷ. Mēlum, oru peṇṇiṉ aḻaku um'mai kavarntapōtilum umatu maṉaivikaḷil evaraiyum nīkki, ataṟkup patilāka avaḷai eṭuttuk koḷvatum umakku ākumākātu. Āyiṉum, umatu valakkaram contamākkik koṇṭa peṇ avvāṟalla. (Avaḷ umakku ākumāṉavaḷē!) Allāh aṉaittaiyum kavaṉittavaṉākavē irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 52
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَدۡخُلُواْ بُيُوتَ ٱلنَّبِيِّ إِلَّآ أَن يُؤۡذَنَ لَكُمۡ إِلَىٰ طَعَامٍ غَيۡرَ نَٰظِرِينَ إِنَىٰهُ وَلَٰكِنۡ إِذَا دُعِيتُمۡ فَٱدۡخُلُواْ فَإِذَا طَعِمۡتُمۡ فَٱنتَشِرُواْ وَلَا مُسۡتَـٔۡنِسِينَ لِحَدِيثٍۚ إِنَّ ذَٰلِكُمۡ كَانَ يُؤۡذِي ٱلنَّبِيَّ فَيَسۡتَحۡيِۦ مِنكُمۡۖ وَٱللَّهُ لَا يَسۡتَحۡيِۦ مِنَ ٱلۡحَقِّۚ وَإِذَا سَأَلۡتُمُوهُنَّ مَتَٰعٗا فَسۡـَٔلُوهُنَّ مِن وَرَآءِ حِجَابٖۚ ذَٰلِكُمۡ أَطۡهَرُ لِقُلُوبِكُمۡ وَقُلُوبِهِنَّۚ وَمَا كَانَ لَكُمۡ أَن تُؤۡذُواْ رَسُولَ ٱللَّهِ وَلَآ أَن تَنكِحُوٓاْ أَزۡوَٰجَهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦٓ أَبَدًاۚ إِنَّ ذَٰلِكُمۡ كَانَ عِندَ ٱللَّهِ عَظِيمًا
Nampikkaiyāḷarkaḷē! (Uṅkaḷai uṅkaḷ napi viruntukkāka aḻaittirunta pōtilum) aṉumatiyiṉṟi napiyiṉ vīṭṭiṉuḷ cellātīrkaḷ.Atu tayārāvatai etirpārttut tāmatittu irukkakkūṭiya vitattil muṉṉatākavum ceṉṟu viṭātīrkaḷ. (Viruntu tayārāṉataṉ piṉṉar) nīṅkaḷ aḻaikkappaṭṭāltāṉ uḷḷē cellavum. Mēlum, nīṅkaḷ uṇavaip pucittu viṭṭāl uṭaṉē veḷiyēṟi viṭuṅkaḷ. (Aṅkiruntu koṇṭē vīṇ) pēccukkaḷai ārampittuviṭa vēṇṭām. (Avvāṟu ceytāl) niccayamāka itu napikku perum varuttattaiyaḷikkum. (Itai) uṅkaḷiṭam (kūṟa) avar veṭkappaṭalām. Eṉiṉum, uṇmaiyaic colla allāh veṭkappaṭa māṭṭāṉ. Napiyuṭaiya maṉaivikaḷiṭam oru poruḷai nīṅkaḷ kēṭ(kumpaṭi nēriṭ)ṭāl, (nīṅkaḷ) tirai maṟaiviliruntu koṇṭē avarkaḷiṭam kēḷuṅkaḷ. Itu uṅkaḷ uḷḷaṅkaḷaiyum, avarkaḷ uḷḷaṅkaḷaiyum paricuttamākki vaikkum. Allāhvuṭaiya tūtarai nīṅkaḷ tuṉpuṟuttuvatu uṅkaḷukkut takumāṉa talla. Mēlum, avaruṭaiya maṉaivikaḷai avarukkup piṉṉar oru kālattilum nīṅkaḷ tirumaṇam ceytu koḷvatum kūṭātu. Niccayamāka itu allāhviṭattil mikka kaṭumaiyāṉa (pāvamāṉa) kāriyamākum
Surah Al-Ahzab, Verse 53
إِن تُبۡدُواْ شَيۡـًٔا أَوۡ تُخۡفُوهُ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا
nīṅkaḷ evviṣayattai veḷiyiṭṭapōtilum allatu maṟaittuk koṇṭa pōtilum niccayamāka allāh ellā viṣayaṅkaḷaiyumē naṉkaṟipavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 54
لَّا جُنَاحَ عَلَيۡهِنَّ فِيٓ ءَابَآئِهِنَّ وَلَآ أَبۡنَآئِهِنَّ وَلَآ إِخۡوَٰنِهِنَّ وَلَآ أَبۡنَآءِ إِخۡوَٰنِهِنَّ وَلَآ أَبۡنَآءِ أَخَوَٰتِهِنَّ وَلَا نِسَآئِهِنَّ وَلَا مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُنَّۗ وَٱتَّقِينَ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدًا
Napiyuṭaiya maṉaivikaḷ taṅkaḷ tantaikaḷ muṉpākavum, taṅkaḷ makaṉkaḷ muṉpākavum, taṅkaḷ cakōtararkaḷ muṉpākavum, taṅkaḷ cakōtararkaḷiṉ makaṉkaḷ muṉpākavum, taṅkaḷ cakōtarikaḷiṉ makaṉkaḷ muṉpākavum, taṅkaḷ (pōṉṟa nampikkaiyāḷarkaḷāṉa) peṇkaḷ muṉpākavum, taṅkaḷ valakkaraṅkaḷ contamākkik koṇṭa peṇkaḷ muṉpākavum (varuvatil) avarkaḷ mītu oru kuṟṟamumillai. (Ivarkaḷait tavira maṟṟavarkaḷ muṉpāka varuvataip paṟṟi napiyuṭaiya maṉaivikaḷē!) Nīṅkaḷ allāhvukkup payantu koḷḷuṅkaḷ. Niccayamāka allāh aṉaittaiyum pārttavaṉākavē irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 55
إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَـٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِيِّۚ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا
niccayamāka allāhvum avaṉuṭaiya vāṉavarkaḷum napiyiṉ mītu salavāttuc colkiṉṟārkaḷ. Ākavē, nampikkaiyāḷarkaḷē! Nīṅkaḷum avarkaḷ mītu salavāttuc colli salāmum kūṟik koṇṭiruṅkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 56
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ لَعَنَهُمُ ٱللَّهُ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابٗا مُّهِينٗا
evarkaḷ allāhvaiyum avaṉuṭaiya tūtaraiyum tuṉpuṟuttukiṟārkaḷō avarkaḷai niccayamāka allāh im'maiyilum maṟumaiyilum capikkiṟāṉ. Iḻivu tarum vētaṉaiyaiyum avarkaḷukkāka tayārpaṭutti vaittirukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 57
وَٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ بِغَيۡرِ مَا ٱكۡتَسَبُواْ فَقَدِ ٱحۡتَمَلُواْ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا
evarkaḷ nampikkai koṇṭa āṇkaḷaiyum peṇkaḷaiyum avarkaḷ ceyyāta kuṟṟattai(c ceytatāka)k kūṟit tuṉpuṟuttukiṟārkaḷō avarkaḷ, niccayamāka (perum) avatūṟṟaiyum pakiraṅkamāṉa pāvattaiyumē cumantu koḷkiṉṟaṉar
Surah Al-Ahzab, Verse 58
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّأَزۡوَٰجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَآءِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ يُدۡنِينَ عَلَيۡهِنَّ مِن جَلَٰبِيبِهِنَّۚ ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَن يُعۡرَفۡنَ فَلَا يُؤۡذَيۡنَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
napiyē! Nīr umatu maṉaivikaḷukkum, umatu makaḷkaḷukkum, nampikkaiyāḷarkaḷiṉ peṇkaḷukkum, avarkaḷ taṅkaḷ talai muntāṉaikaḷai (taṅkaḷ mukaṅkaḷil pōṭṭu) iṟakkik koḷḷumpaṭi nīr kūṟuvīrāka. Ataṉāl, avarkaḷ kaṇṇiyamāṉavarkaḷ eṉa aṟiyappaṭṭu, evaruṭaiya tuṉpattiṟkum avarkaḷ uḷḷākātiruppataṟku ituculapamāṉa vaḻiyākum. Allāh mikka maṉṉippavaṉāka, makā karuṇaiyāḷaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 59
۞لَّئِن لَّمۡ يَنتَهِ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَٱلۡمُرۡجِفُونَ فِي ٱلۡمَدِينَةِ لَنُغۡرِيَنَّكَ بِهِمۡ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَآ إِلَّا قَلِيلٗا
(Napiyē!) Nayavañcakarkaḷum, uḷḷattil (pāva) nōyuḷḷavarkaḷum, matīṉāvil poyp piraccāram ceykiṟavarkaḷum (iṉiyum taṅkaḷ viṣamattiliruntu) vilakikkoḷḷāviṭil niccayamāka nām um'maiyē avarkaḷ mītu ēviviṭṭu viṭuvōm. Piṉṉar, atil umakku arukil veku coṟpa nāḷkaḷē tavira avarkaḷ vacittirukka muṭiyātu
Surah Al-Ahzab, Verse 60
مَّلۡعُونِينَۖ أَيۡنَمَا ثُقِفُوٓاْ أُخِذُواْ وَقُتِّلُواْ تَقۡتِيلٗا
avarkaḷ capikkappaṭṭu viṭṭaṉar. Ākavē, avarkaḷ eṅku kāṇappaṭṭa pōtilum (ciṟai) piṭikkappaṭṭum, veṭṭi aḻikkappaṭṭum viṭuvārkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 61
سُنَّةَ ٱللَّهِ فِي ٱلَّذِينَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلُۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ ٱللَّهِ تَبۡدِيلٗا
allāh ēṟpaṭuttiya vaḻi itaṟku muṉ ceṉṟavarkaḷukkum itutāṉ. Ākavē, (napiyē!) Allāhvuṭaiya vaḻiyil evvita māṟutalaiyum nīr kāṇamāṭṭīr
Surah Al-Ahzab, Verse 62
يَسۡـَٔلُكَ ٱلنَّاسُ عَنِ ٱلسَّاعَةِۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ ٱللَّهِۚ وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّ ٱلسَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا
(napiyē!) Iṟutināḷaip paṟṟi (atu eppoḻutu varum? Eṉa) maṉitarkaḷ um'miṭam kēṭkiṉṟaṉar. (Ataṟku) nīr kūṟuvīrāka: ‘‘ (Atu eppoḻutu varumeṉṟa) ataṉ ñāṉam allāhviṭam (maṭṭum)tāṉ irukkiṟatu. Nīr aṟivīrā? Atu camīpattilum vantuviṭakkūṭum
Surah Al-Ahzab, Verse 63
إِنَّ ٱللَّهَ لَعَنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمۡ سَعِيرًا
meyyākavē allāh nirākarippavarkaḷaic capittu, koḻuntu viṭṭeriyum neruppai avarkaḷukku tayārpaṭutti vaittirukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 64
خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۖ لَّا يَجِدُونَ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا
avarkaḷ eṉṟeṉṟum atiltāṉ taṅkiviṭuvārkaḷ. (Avarkaḷai) pātukāppavarkaḷaiyum (avarkaḷukku) utavi ceypavarkaḷaiyum aṅku avarkaḷ kāṇamāṭṭārkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 65
يَوۡمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمۡ فِي ٱلنَّارِ يَقُولُونَ يَٰلَيۡتَنَآ أَطَعۡنَا ٱللَّهَ وَأَطَعۡنَا ٱلرَّسُولَا۠
narakattil avarkaḷuṭaiya mukaṅkaḷai puraṭṭip puraṭṭip pocukkum nāḷil ‘‘eṅkaḷ kēṭē! Nāṅkaḷ allāhvukkum avaṉuṭaiya tūtarukkum kīḻppaṭintirukka vēṇṭumē!'' Eṉṟu kataṟuvārkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 66
وَقَالُواْ رَبَّنَآ إِنَّآ أَطَعۡنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَآءَنَا فَأَضَلُّونَا ٱلسَّبِيلَا۠
mēlum ‘‘eṅkaḷ iṟaivaṉē! Niccayamāka nāṅkaḷ eṅkaḷ talaivarkaḷukkum, eṅkaḷ periyavarkaḷukkum kīḻppaṭintōm. Nāṅkaḷ tappāṉa vaḻiyil cellumpaṭi avarkaḷ ceytu viṭṭārkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 67
رَبَّنَآ ءَاتِهِمۡ ضِعۡفَيۡنِ مِنَ ٱلۡعَذَابِ وَٱلۡعَنۡهُمۡ لَعۡنٗا كَبِيرٗا
(Ākavē) eṅkaḷ iṟaivaṉē! Nī avarkaḷukku iru maṭaṅku vētaṉaiyaik koṭuttu, avarkaḷai perum cāpattāl capittuviṭu'' eṉṟu kūṟuvārkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 68
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ ءَاذَوۡاْ مُوسَىٰ فَبَرَّأَهُ ٱللَّهُ مِمَّا قَالُواْۚ وَكَانَ عِندَ ٱللَّهِ وَجِيهٗا
nampikkaiyāḷarkaḷē! Mūsāvai(p paṟṟi poyyāka avatūṟu kūṟi avarai)ttuṉpuṟuttiya makkaḷaip pōl nīṅkaḷum ākiviṭa vēṇṭām. Avarkaḷ kūṟiya avatūṟṟiliruntu mūsāvai allāh paricuttamākki viṭṭāṉ. Avar allāhviṭattil mikka kaṇṇiyamāṉavarākavē iruntār
Surah Al-Ahzab, Verse 69
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَقُولُواْ قَوۡلٗا سَدِيدٗا
(ākavē,) nampikkaiyāḷarkaḷē! Nīṅkaḷum allāhvukkup payantu nērmaiyāṉa viṣayaṅkaḷaik kūṟuṅkaḷ
Surah Al-Ahzab, Verse 70
يُصۡلِحۡ لَكُمۡ أَعۡمَٰلَكُمۡ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۗ وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَقَدۡ فَازَ فَوۡزًا عَظِيمًا
avaṉ uṅkaḷ kāriyaṅkaḷai uṅkaḷukku cīrpaṭutti vaittu uṅkaḷ kuṟṟaṅkaḷaiyum uṅkaḷukku maṉṉippāṉ. Allāhvukkum avaṉuṭaiya tūtarukkum evar kīḻppaṭikiṟārō avar niccayamāka makattāṉa veṟṟiyaṭaintu viṭṭār
Surah Al-Ahzab, Verse 71
إِنَّا عَرَضۡنَا ٱلۡأَمَانَةَ عَلَى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱلۡجِبَالِ فَأَبَيۡنَ أَن يَحۡمِلۡنَهَا وَأَشۡفَقۡنَ مِنۡهَا وَحَمَلَهَا ٱلۡإِنسَٰنُۖ إِنَّهُۥ كَانَ ظَلُومٗا جَهُولٗا
niccayamāka ‘‘(nam) poṟuppaic cumantu koḷvīrkaḷā?'' Eṉṟu nām vāṉaṅkaḷ, pūmi, malaikaḷ ākiyavaṟṟiṭam nām viṉaviṉōm. Ataṟku avai ataip paṟṟip payantu, ataic cumantu koḷḷātu vilakiviṭṭaṉa. Attakaiya poṟuppaittāṉ maṉitaṉ cumantukoṇṭāṉ. (Ākavē) niccayamāka avaṉ aṟiyātavaṉāka taṉakkuttāṉē tīṅkiḻaittuk koṇṭavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 72
لِّيُعَذِّبَ ٱللَّهُ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقَٰتِ وَٱلۡمُشۡرِكِينَ وَٱلۡمُشۡرِكَٰتِ وَيَتُوبَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمَۢا
(attakaiya poṟuppai ēṟṟukkoṇṭu, ataṟku māṟāka naṭakkum) nayavañcaka āṇkaḷaiyum peṇkaḷaiyum, iṇaivaittu vaṇaṅkum āṇkaḷaiyum peṇkaḷaiyum allāh vētaṉai ceyvāṉ. (Anta poṟuppai matittu naṭakkum) nampikkaiyāḷarkaḷākiya āṇkaḷaiyum peṇkaḷaiyum (avarkaḷuṭaiya) tavaṟiliruntu (aruḷiṉ pakkam) allāh tiruppiviṭuvāṉ. Allāh mikka maṉṉippavaṉāka karuṇai uṭaiyavaṉāka irukkiṟāṉ
Surah Al-Ahzab, Verse 73