Surah Al-Qiyama - Persian Translation by Mohammad Sadeqi Tehrani
لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ
به روز قیامت سوگند ندارم
Surah Al-Qiyama, Verse 1
وَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ
و نه سوگند به نفس لوامه [:وجدان بیدار و ملامتگر]
Surah Al-Qiyama, Verse 2
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ
آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد؟
Surah Al-Qiyama, Verse 3
بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ
آری! قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را سازمان دهیم
Surah Al-Qiyama, Verse 4
بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ
بلکه انسان همی خواهد تا پیش رویش را بشکافد [:خدا را علنی بنگرد و قیامت را ببیند و پیوسته فجور کند]
Surah Al-Qiyama, Verse 5
يَسۡـَٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ
(از این رو) می‌پرسد: «قیامت کی خواهد بود؟!»
Surah Al-Qiyama, Verse 6
فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ
پس در آن هنگام که چشم (از شدتِ وحشت) برق زند (و به گردش در آید)،
Surah Al-Qiyama, Verse 7
وَخَسَفَ ٱلۡقَمَرُ
و ماه بی‌‌نور گردد،
Surah Al-Qiyama, Verse 8
وَجُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ
و خورشید و ماه یک‌جا جمع شوند،
Surah Al-Qiyama, Verse 9
يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ
انسان در آن‌هنگام گوید: «گریزگاه کجاست؟!»
Surah Al-Qiyama, Verse 10
كَلَّا لَا وَزَرَ
هرگز (چنین نیست.)! راه فراری (از این گیرودار) و پناهگاهی نیست
Surah Al-Qiyama, Verse 11
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ
آن روز قرارگاه (نهایی) تنها سوی پروردگار تو است
Surah Al-Qiyama, Verse 12
يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۭ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ
و در آن روز انسان از تمام آنچه پیش فرستاده و واگذاشته بسی آگاهی مهم داده می‌شود
Surah Al-Qiyama, Verse 13
بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ
بلکه انسان خودش بر (وضع) خودش بسی آگاه است
Surah Al-Qiyama, Verse 14
وَلَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ
و هرچند (در ظاهر برای خود) عذرهایی بیفکند
Surah Al-Qiyama, Verse 15
لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ
(ای پیامبر!) زبانت را به‌خاطر عجله برای خواندن آن [:قرآن] حرکت مده
Surah Al-Qiyama, Verse 16
إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ
همانا گردآوریش و خواندنش تنها بر عهده‌ی ماست
Surah Al-Qiyama, Verse 17
فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ
پس هنگامی که آن را خواندیم، از خواندنش پیروی کن
Surah Al-Qiyama, Verse 18
ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ
سپس بیان آن (نیز) بی‌گمان بر عهده‌ی ماست
Surah Al-Qiyama, Verse 19
كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ
هرگز (چنان نیست که شما می‌پندارید)؛ بلکه شما (دنیای) زودگذر را دوست می‌دارید
Surah Al-Qiyama, Verse 20
وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
و آخرت را وامی‌گذارید
Surah Al-Qiyama, Verse 21
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ
چهره‌هایی در آن روز باطروات است،
Surah Al-Qiyama, Verse 22
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ
(که) سوی (رحمت) پروردگارشان نگرانند
Surah Al-Qiyama, Verse 23
وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةٞ
و در آن روز صورت‌هایی عبوس و درهم‌‌کشیده است،
Surah Al-Qiyama, Verse 24
تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ
(که) گمان دارند عذابی در پیش دارند که پشت را می‌شکند
Surah Al-Qiyama, Verse 25
كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ
چنان نیست (که انسان می‌پندارد! او ایمان نمی‌آورد) تا موقعی که جان به گلوگاهش رسد،
Surah Al-Qiyama, Verse 26
وَقِيلَ مَنۡۜ رَاقٖ
و گفته شود: «آیا کیست که (مرا از مرگ) نجات دهد؟!»
Surah Al-Qiyama, Verse 27
وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ
و گمان کرد که این همواره (همان) جدایی است
Surah Al-Qiyama, Verse 28
وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ
و ساق (زندگی) به ساق (مرگ) در هم بپیچید
Surah Al-Qiyama, Verse 29
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ
در آن روز مسیر همه تنها سوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود
Surah Al-Qiyama, Verse 30
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ
پس او نه تصدیق کرد و نه نماز خواند
Surah Al-Qiyama, Verse 31
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ
بلکه رویگرداند
Surah Al-Qiyama, Verse 32
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ
سپس سوی خانه‌ی خود بازگشت در حالی که چون خران (خرامان) قدم برمی‌داشت
Surah Al-Qiyama, Verse 33
أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ
(این ناهنجاری) شایسته‌تر است برای تو، پس شایسته‌تر
Surah Al-Qiyama, Verse 34
ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ
سپس (این ناهنجاری) برای تو شایسته‌تر است، پس شایسته‌تر
Surah Al-Qiyama, Verse 35
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى
آیا انسان گمان می‌کند که بی‌هدف و مهمل رها می‌شود؟
Surah Al-Qiyama, Verse 36
أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ
آیا او نطفه‌ای از منی‌ای که می‌جهد نبود؟
Surah Al-Qiyama, Verse 37
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ
سپس به صورت خون بسته‌‌ای [:آویزک] در آمد. پس خدا او را آفرید و سازمان داد،
Surah Al-Qiyama, Verse 38
فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ
تا از او دو زوج : مرد و زن آفرید
Surah Al-Qiyama, Verse 39
أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ
آیا (چنان نیرومندی) بر زنده کردن مردگان توانا نیست؟
Surah Al-Qiyama, Verse 40