Surah Al-Muddathir - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡمُدَّثِّرُ
putaccu mūṭiyavanē
Surah Al-Muddathir, Verse 1
قُمۡ فَأَنذِرۡ
eḻunnēlkkuka. janattin munnaṟiyipp nalkuka
Surah Al-Muddathir, Verse 2
وَرَبَّكَ فَكَبِّرۡ
ninṟe nāthanṟe mahatvaṁ vāḻttuka
Surah Al-Muddathir, Verse 3
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرۡ
ninṟe vastraṅṅaḷ vr̥ttiyākkuka
Surah Al-Muddathir, Verse 4
وَٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ
aḻukkukaḷilninn akannu nilkkuka
Surah Al-Muddathir, Verse 5
وَلَا تَمۡنُن تَسۡتَكۡثِرُ
kūṭutal tiriccukiṭṭān keāticc nī audāryaṁ kāṇikkarut
Surah Al-Muddathir, Verse 6
وَلِرَبِّكَ فَٱصۡبِرۡ
ninṟe nāthannuvēṇṭi kṣama pālikkuka
Surah Al-Muddathir, Verse 7
فَإِذَا نُقِرَ فِي ٱلنَّاقُورِ
pinne kāhaḷaṁ ūtappeṭṭāl
Surah Al-Muddathir, Verse 8
فَذَٰلِكَ يَوۡمَئِذٖ يَوۡمٌ عَسِيرٌ
ann ēṟe prayāsamēṟiya dinamāyirikkuṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 9
عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ غَيۡرُ يَسِيرٖ
satyaniṣēdhikaḷkk oṭṭuṁ sukhakaramallātta divasaṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 10
ذَرۡنِي وَمَنۡ خَلَقۡتُ وَحِيدٗا
ñān taniye sr̥ṣṭicca ā manuṣyane enikkiṅṅu viṭṭutarika
Surah Al-Muddathir, Verse 11
وَجَعَلۡتُ لَهُۥ مَالٗا مَّمۡدُودٗا
nāmavan dhārāḷaṁ dhanaṁ nalki
Surah Al-Muddathir, Verse 12
وَبَنِينَ شُهُودٗا
entinuṁ pēānna makkaḷeyuṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 13
وَمَهَّدتُّ لَهُۥ تَمۡهِيدٗا
avanāvaśyamāya sekaryaṅṅaḷellāṁ ñāneārukkikkeāṭuttu
Surah Al-Muddathir, Verse 14
ثُمَّ يَطۡمَعُ أَنۡ أَزِيدَ
enniṭṭuṁ ñān iniyuṁ kūṭutal keāṭukkaṇamenn avan keātikkunnu
Surah Al-Muddathir, Verse 15
كَلَّآۖ إِنَّهُۥ كَانَ لِأٓيَٰتِنَا عَنِيدٗا
illa; avan nam'muṭe vacanaṅṅaḷuṭe kaṭutta śatruvāyirikkunnu
Surah Al-Muddathir, Verse 16
سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا
vaikāte tanne nāmavane kḷēśamēṟiya oru kayaṟṟaṁ kayaṟāniṭavaruttuṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 17
إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَقَدَّرَ
avan cinticcu. cilat ceyyānuṟaccu
Surah Al-Muddathir, Verse 18
فَقُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ
atinālavan śāpaṁ. eṅṅane ceyyānāṇavanuṟaccat
Surah Al-Muddathir, Verse 19
ثُمَّ قُتِلَ كَيۡفَ قَدَّرَ
vīṇṭuṁ avanu nāśaṁ! eṅṅane pravarttikkānāṇavan tīrumāniccat
Surah Al-Muddathir, Verse 20
ثُمَّ نَظَرَ
pinne avaneānnu nēākki
Surah Al-Muddathir, Verse 21
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ
enniṭṭ mukhaṁ kēāṭṭi. neṟṟi cuḷiccu
Surah Al-Muddathir, Verse 22
ثُمَّ أَدۡبَرَ وَٱسۡتَكۡبَرَ
pinne pintiriyukayuṁ ahaṅkarikkukayuṁ ceytu
Surah Al-Muddathir, Verse 23
فَقَالَ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ يُؤۡثَرُ
enniṭṭ avan pulampi: ī khur'ān paramparāgatamāya māyājālamallāteānnumalla
Surah Al-Muddathir, Verse 24
إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا قَوۡلُ ٱلۡبَشَرِ
it veṟuṁ manuṣyavacanaṁ mātraṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 25
سَأُصۡلِيهِ سَقَرَ
aṭuttutanne nāmavane narakattīyileriyikkuṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 26
وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سَقَرُ
narakattī entāṇenn ninakkentaṟiyāṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 27
لَا تُبۡقِي وَلَا تَذَرُ
at onnuṁ bākkivekkukayilla. onnineyuṁ oḻivākkukayumilla
Surah Al-Muddathir, Verse 28
لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ
at teāli kariccukaḷayuṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 29
عَلَيۡهَا تِسۡعَةَ عَشَرَ
atinṟe cumatalakkārāyi patteāmpat pēruṇṭ
Surah Al-Muddathir, Verse 30
وَمَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَـٰٓئِكَةٗۖ وَمَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَيَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَلَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَلِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗاۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَمَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ
nāṁ narakattin ivvidhaṁ cumatalakkārāyi niścayiccat malakkukaḷe mātramāṇ. avaruṭe eṇṇaṁ satyaniṣēdhikaḷkkuḷḷa nam'muṭe oru parīkṣaṇaṁ mātramāṇ; vēdāvakāśikaḷkk dr̥ḍhabēādhyaṁ varānuṁ satyaviśvāsikaḷkk viśvāsaṁ vardhikkānumāṇit. vēdakkāruṁ satyaviśvāsikaḷuṁ sanśayattilakappeṭātirikkānuṁ. atēāṭeāppaṁ satyaniṣēdhikaḷuṁ rēāgabādhitamāya manas'sinuṭamakaḷuṁ, allāhu itukeāṇṭ enteārupamayāṇ uddēśiccat ennu paṟayānumāṇ. ivvidhaṁ allāhu tānichikkunnavare vaḻikēṭilākkunnu. tānuddēśikkunnavare nērvaḻiyilākkukayuṁ ceyyunnu. ninṟe nāthanṟe sain'yaṅṅaḷe sambandhicc avanallāte ārumaṟiyilla. it manuṣyarkk orudbēādhanamallāteānnumalla
Surah Al-Muddathir, Verse 31
كَلَّا وَٱلۡقَمَرِ
nis'sanśayaṁ, candranāṇ satyaṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 32
وَٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ
rātriyāṇ satyaṁ- at pinniṭumpēāḷ
Surah Al-Muddathir, Verse 33
وَٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ
prabhātamāṇ satyaṁ- at praśēābhitamāvumpēāḷ
Surah Al-Muddathir, Verse 34
إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ
narakaṁ geravamuḷḷa kāryaṅṅaḷileānnutanne; tīrcca
Surah Al-Muddathir, Verse 35
نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ
manuṣyarkkeāru tākkītuṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 36
لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ
niṅṅaḷil munnēāṭṭuvarānēā pinnēāṭṭu pēākānēā āgrahikkunna ēvarkkumuḷḷa tākkīt
Surah Al-Muddathir, Verse 37
كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ
ōrēā manuṣyanuṁ tān nēṭiyatin bādhyasthanāṇ
Surah Al-Muddathir, Verse 38
إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ
valatu kaiyil karm'mapustakaṁ kiṭṭunnavareāḻike
Surah Al-Muddathir, Verse 39
فِي جَنَّـٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ
avar svargattēāppukaḷilāyirikkuṁ. avaranvēṣikkuṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 40
عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
kuṟṟavāḷikaḷēāṭ
Surah Al-Muddathir, Verse 41
مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ
niṅṅaḷe narakattiletticcat entāṇ?”
Surah Al-Muddathir, Verse 42
قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ
avar paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷ namaskarikkunnavarāyirunnilla
Surah Al-Muddathir, Verse 43
وَلَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ
agatikaḷkk āhāraṁ keāṭukkunnavarumāyirunnilla
Surah Al-Muddathir, Verse 44
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ
pāḻmeāḻikaḷil muḻukikkaḻiññavarēāṭeāppaṁ ñaṅṅaḷuṁ atil vyāpr̥tarāyirunnu
Surah Al-Muddathir, Verse 45
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
pratiphala nāḷine ñaṅṅaḷ niṣēdhiccirunnu
Surah Al-Muddathir, Verse 46
حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ
maraṇaṁ ñaṅṅaḷil vannettunvare.”
Surah Al-Muddathir, Verse 47
فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّـٰفِعِينَ
annēraṁ śupārśakaruṭe śupārśa avarkkeāṭṭuṁ upakarikkukayilla
Surah Al-Muddathir, Verse 48
فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ
enniṭṭuṁ avarkkentupaṟṟi? avar ī udbēādhanattilninn tennimāṟukayāṇ
Surah Al-Muddathir, Verse 49
كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ
viṟaḷipiṭicca kaḻutakaḷeppēāleyāṇavar
Surah Al-Muddathir, Verse 50
فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۭ
sinhatte bhayann viraṇṭēāṭunna
Surah Al-Muddathir, Verse 51
بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ
alla; avarilēārēāruttaruṁ āgrahikkunnu: tanikk allāhuvilninn tuṟanna ēṭukaḷuḷḷa vēdapustakaṁ labhikkaṇamenn
Surah Al-Muddathir, Verse 52
كَلَّاۖ بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
orikkalumilla. avarkk paralēākatte pēṭiyilla ennatāṇ satyaṁ
Surah Al-Muddathir, Verse 53
كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ
aṟiyuka! uṟappāyuṁ it orudbēādhanamāṇ
Surah Al-Muddathir, Verse 54
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
atināl iṣṭamuḷḷavan itēārkkaṭṭe
Surah Al-Muddathir, Verse 55
وَمَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَأَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ
allāhu ichikkunnuveṅkilallāte avarat svīkarikkukayilla. avanākunnu bhaktikkarhan. pāpamēācanattinuṭamayuṁ avan tanne
Surah Al-Muddathir, Verse 56