Surah An-Naba - Persian Translation by Baha Oddin Khorramshahi
عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ
از چه از همدیگر می‌پرسند؟
Surah An-Naba, Verse 1
عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ
از خبر بزرگ
Surah An-Naba, Verse 2
ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ
همانکه ایشان در آن اختلاف دارند
Surah An-Naba, Verse 3
كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
چنین نیست، زودا که بدانند
Surah An-Naba, Verse 4
ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
باز چنین نیست زودا که بدانند
Surah An-Naba, Verse 5
أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا
آیا زمین را زیرانداز نساخته‌ایم؟
Surah An-Naba, Verse 6
وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا
و کوهها را مانند میخها
Surah An-Naba, Verse 7
وَخَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا
و شما را به صورت جفتها[ی گوناگون] آفریده‌ایم
Surah An-Naba, Verse 8
وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا
و خوابتان را مایه آرامش گردانده‌ایم
Surah An-Naba, Verse 9
وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا
و شب را همچون پوششی ساخته‌ایم
Surah An-Naba, Verse 10
وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا
و روز را وقت تلاش معاش قرار داده‌ایم
Surah An-Naba, Verse 11
وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا
و برفرازتان هفت آسمان استوار برافراشته‌ایم
Surah An-Naba, Verse 12
وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا
و چراغی درخشان پدید آورده‌ایم
Surah An-Naba, Verse 13
وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا
و از ابرها آبی ریزان فرو فرستاده‌ایم
Surah An-Naba, Verse 14
لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا
تا بدان دانه و گیاه برآوریم
Surah An-Naba, Verse 15
وَجَنَّـٰتٍ أَلۡفَافًا
و بوستانهایی انبوه
Surah An-Naba, Verse 16
إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا
بی‌گمان روز داوری، هنگامی معین است
Surah An-Naba, Verse 17
يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا
روزی که در صور دمیده شود و فوج فوج بیایید
Surah An-Naba, Verse 18
وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا
و آسمان گشوده شود و دروازه دروازه باشد
Surah An-Naba, Verse 19
وَسُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا
و کوهها روان کرده شود و چون سرابی باشد
Surah An-Naba, Verse 20
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا
بی‌گمان جهنم کمینگاهی است
Surah An-Naba, Verse 21
لِّلطَّـٰغِينَ مَـَٔابٗا
و بازگشتگاه سرکشان است
Surah An-Naba, Verse 22
لَّـٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا
که روزگارانی در آن به سر برند
Surah An-Naba, Verse 23
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَلَا شَرَابًا
در آن نه خنکی بینند نه نوشابه‌ای چشند
Surah An-Naba, Verse 24
إِلَّا حَمِيمٗا وَغَسَّاقٗا
مگر آب جوش و چرکابه
Surah An-Naba, Verse 25
جَزَآءٗ وِفَاقًا
که جزایی موافق [اعمال ایشان] است
Surah An-Naba, Verse 26
إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا
آنان حساب و کتابی را امید نمی‌داشتند
Surah An-Naba, Verse 27
وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا
و آیات ما را سخت تکذیب می‌کردند
Surah An-Naba, Verse 28
وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا
و هر چیزی را در نامه‌ای به شمار آورده‌ایم
Surah An-Naba, Verse 29
فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا
پس بچشید که هرگز جز به عذابتان نمی‌افزاییم
Surah An-Naba, Verse 30
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا
بی‌گمان پرهیزگاران را رستگاری است
Surah An-Naba, Verse 31
حَدَآئِقَ وَأَعۡنَٰبٗا
بوستانها و درختان انگور
Surah An-Naba, Verse 32
وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا
و [حوریان] نارپستان همسال
Surah An-Naba, Verse 33
وَكَأۡسٗا دِهَاقٗا
و جامهای سرشار
Surah An-Naba, Verse 34
لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا كِذَّـٰبٗا
در آنجا نه لغوی بشنوند و نه دروغی
Surah An-Naba, Verse 35
جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا
پاداشی است از سوی پروردگارت و بخششی بسنده است
Surah An-Naba, Verse 36
رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِۖ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا
پروردگار آسمانها و زمین و مابین آنها که خدای رحمان است، و از جانب او اجازه سخن گفتن ندارند
Surah An-Naba, Verse 37
يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ صَفّٗاۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا
روزی که روح [جبرئیل] و فرشتگان به صف ایستند و هیچ‌یک جز کسی که خداوند رحمان به او اجازه دهد، و صواب گوید، سخن نگویند
Surah An-Naba, Verse 38
ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا
این روز واقعی است پس هر که خواهد بازگشتگاهی به سوی پروردگار خویش بجوید
Surah An-Naba, Verse 39
إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَيَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا
ما شما را از عذابی نزدیک هشدار دادیم، از روزی که هر انسانی به [نتیجه] آنچه به دستان خویش پیش فرستاده است، بنگرد و کافر [از سر حسرت] گوید کاش من خاک بودم
Surah An-Naba, Verse 40