Surah An-Naba - Persian Translation by Sayyed Jalaloddin Mojtabavi
عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ
[كافران] از چه مى‌پرسند- از تو يا از يكديگر-؟
Surah An-Naba, Verse 1
عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ
از آن خبر بزرگ- رستاخيز
Surah An-Naba, Verse 2
ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ
همان كه در باره آن اختلاف دارند
Surah An-Naba, Verse 3
كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
نه چنان است [كه مى‌پندارند]، بزودى بدانند
Surah An-Naba, Verse 4
ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
باز هم نه چنان است [كه مى‌پندارند]، بزودى بدانند
Surah An-Naba, Verse 5
أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا
آيا زمين را بستر و قرارگاه [شما] نگردانيديم؟
Surah An-Naba, Verse 6
وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا
و كوه‌ها را ميخهايى- تا زمين بدان استوار باشد و نجنبد-؟
Surah An-Naba, Verse 7
وَخَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا
و شما را جفت جفت- نر و ماده- آفريديم
Surah An-Naba, Verse 8
وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا
و خوابتان را مايه آسايش و را حتى ساختيم
Surah An-Naba, Verse 9
وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا
و شب را پوششى قرار داديم
Surah An-Naba, Verse 10
وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا
و روز را هنگام جستن مايه و اسباب زندگانى- وقت كار و كوشش شما- كرديم
Surah An-Naba, Verse 11
وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا
و بر فرازتان هفت آسمان استوار بساختيم
Surah An-Naba, Verse 12
وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا
و چراغى درخشان- خورشيد- پديد كرديم
Surah An-Naba, Verse 13
وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا
و از ابرهاى باردار آبى سخت روان و ريزان فرو فرستاديم،
Surah An-Naba, Verse 14
لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا
تا بدان دانه و گياه بيرون آريم
Surah An-Naba, Verse 15
وَجَنَّـٰتٍ أَلۡفَافًا
و بوستانهايى از درختان انبوه
Surah An-Naba, Verse 16
إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا
همانا روز جدايى- يادآورى- وعده‌گاه است
Surah An-Naba, Verse 17
يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا
روزى كه در صور دميده شود، پس شما گروه گروه بياييد
Surah An-Naba, Verse 18
وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا
و آسمان شكافته و گشوده شود پس درهايى گردد- براى نزول فرشتگان يا براى راه‌يافتن انسان به عالم فرشتگان
Surah An-Naba, Verse 19
وَسُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا
و كوه‌ها به گردش آيد پس سرابى شود- يعنى حقيقت خود را از دست بدهد و ريگى روان گردد
Surah An-Naba, Verse 20
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا
همانا دوزخ كمينگاه است،
Surah An-Naba, Verse 21
لِّلطَّـٰغِينَ مَـَٔابٗا
سركشان- كافران لجوج و معاند- را بازگشتگاه است
Surah An-Naba, Verse 22
لَّـٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا
روزگارى دراز- يعنى هميشه- در آن درنگ كنند
Surah An-Naba, Verse 23
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَلَا شَرَابًا
در آنجا نه هيچ خنكى- نسيمى- چشند و نه هيچ آشاميدنيى،
Surah An-Naba, Verse 24
إِلَّا حَمِيمٗا وَغَسَّاقٗا
مگر آب جوشان و خونابه دوزخيان،
Surah An-Naba, Verse 25
جَزَآءٗ وِفَاقًا
پاداشى فراخور [كارهاى آنان]
Surah An-Naba, Verse 26
إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا
همانا آنان حساب [قيامت] را اميد- باور- نمى‌داشتند،
Surah An-Naba, Verse 27
وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا
و آيات ما را همى‌دروغ انگاشتند
Surah An-Naba, Verse 28
وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا
و ما همه چيز را در نوشته‌اى به شمار آورده‌ايم- و مطابق همان پاداش و كيفر مى‌دهيم
Surah An-Naba, Verse 29
فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا
پس بچشيد كه نيفزاييم شما را مگر عذاب
Surah An-Naba, Verse 30
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا
همانا پرهيزگاران را رستگارى است
Surah An-Naba, Verse 31
حَدَآئِقَ وَأَعۡنَٰبٗا
باغها و تاكها
Surah An-Naba, Verse 32
وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا
و زنانى نار پستان همسال
Surah An-Naba, Verse 33
وَكَأۡسٗا دِهَاقٗا
و جامهاى لبريز از شراب،
Surah An-Naba, Verse 34
لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا كِذَّـٰبٗا
در آنجا سخن بيهوده و دروغ نشنوند- بر خلاف شرابخواران دنيا كه هذيان و دروغ گويند و شنوند
Surah An-Naba, Verse 35
جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا
پاداشى است از پروردگارت، بخششى حساب شده
Surah An-Naba, Verse 36
رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِۖ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنهاست، خداى رحمان، كه كسى را ياراى گفتگو با او نيست،
Surah An-Naba, Verse 37
يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ صَفّٗاۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا
در روزى كه روح- فرشته همراه وحى- و فرشتگان به صف ايستند سخن نگويند مگر كسى كه خداى رحمان او را اجازه دهد و سخن درست گويد
Surah An-Naba, Verse 38
ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا
اين است آن روز حق- متحقق و بودنى- پس هر كه خواهد به سوى پروردگار خويش راه بازگشتى پيش گيرد
Surah An-Naba, Verse 39
إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَيَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا
همانا ما شما را از عذابى نزديك بيم داديم، روزى كه آدمى آنچه را دستهايش پيش فرستاده است مى‌نگرد، و كافر گويد: اى كاش خاك بودمى- تا برانگيخته و حسابرسى نمى‌شدم
Surah An-Naba, Verse 40