Surah An-Naba - Persian Translation by Mohsen Gharaati
عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ
از چه از یکدیگر مى‌پرسند؟
Surah An-Naba, Verse 1
عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ
از خبر بزرگ
Surah An-Naba, Verse 2
ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ
همان که درباره‌ی آن اختلاف دارند
Surah An-Naba, Verse 3
كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
چنین نیست! به زودى خواهند دانست
Surah An-Naba, Verse 4
ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
باز هم چنین نیست! به زودى خواهند دانست
Surah An-Naba, Verse 5
أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا
آیا زمین را بستر آرامش قرار ندادیم؟
Surah An-Naba, Verse 6
وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا
و کوه‌ها را میخ‌هایی [براى استوارى آن]؟
Surah An-Naba, Verse 7
وَخَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا
و شما را جفت‌هایی آفریدیم
Surah An-Naba, Verse 8
وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا
و خواب را مایه‌ی آرامش شما قرار دادیم
Surah An-Naba, Verse 9
وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا
و شب را پوششى ساختیم
Surah An-Naba, Verse 10
وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا
و روز را وقت معاش قرار دادیم
Surah An-Naba, Verse 11
وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم
Surah An-Naba, Verse 12
وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا
و چراغى فروزان قرار دادیم
Surah An-Naba, Verse 13
وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا
و از ابرهاى باران‌زا و فشرده، آبى فراوان و ریزان فروفرستادیم
Surah An-Naba, Verse 14
لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا
تا با آن دانه و گیاه بیرون آوریم،
Surah An-Naba, Verse 15
وَجَنَّـٰتٍ أَلۡفَافًا
و باغ‌هایى پر درخت
Surah An-Naba, Verse 16
إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا
همانا روز جدایى، وعده‌گاه [ما با شما] است
Surah An-Naba, Verse 17
يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا
روزى که در صور دمیده می‌شود و گروه گروه مى‌آیید
Surah An-Naba, Verse 18
وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا
و آسمان گشوده شود و به صورت درهایى باز درآید
Surah An-Naba, Verse 19
وَسُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا
و کوه‌ها روان شوند و چون سراب گردند
Surah An-Naba, Verse 20
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا
همانا دوزخ، کمین‌گاهى است
Surah An-Naba, Verse 21
لِّلطَّـٰغِينَ مَـَٔابٗا
بازگشت‌گاهى است براى سرکشان
Surah An-Naba, Verse 22
لَّـٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا
روزگارى [دراز] در آن می‌مانند
Surah An-Naba, Verse 23
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَلَا شَرَابًا
در آن [دوزخ]، نه چیز خنکى می‌چشند و نه آشامیدنى [گوارایى]،
Surah An-Naba, Verse 24
إِلَّا حَمِيمٗا وَغَسَّاقٗا
مگر آب داغ و چرکابى
Surah An-Naba, Verse 25
جَزَآءٗ وِفَاقًا
این، کیفرى است مناسب
Surah An-Naba, Verse 26
إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا
آنان بودند که به حساب [قیامت] امید و باورى نداشتند
Surah An-Naba, Verse 27
وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا
و آیات ما را به سختى تکذیب مى‌کردند
Surah An-Naba, Verse 28
وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا
[ولى] ما حساب همه چیز را درکتابی داشتیم
Surah An-Naba, Verse 29
فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا
«پس بچشید که هرگز جز عذاب بر شما نمى‌افزاییم.»
Surah An-Naba, Verse 30
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا
بى‌گمان براى پرهیزکاران، رستگارى و کامیابى بزرگى است
Surah An-Naba, Verse 31
حَدَآئِقَ وَأَعۡنَٰبٗا
باغ‌هایی [خرم و محصور] و انواع انگورها
Surah An-Naba, Verse 32
وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا
و دخترانى دلربا و هم‌سال
Surah An-Naba, Verse 33
وَكَأۡسٗا دِهَاقٗا
و جام‌هایى لبریز
Surah An-Naba, Verse 34
لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا كِذَّـٰبٗا
در آنجا نه سخن بیهوده‌اى می‌شنوند و نه دروغ و تکذیبى
Surah An-Naba, Verse 35
جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا
[این] پاداشى [است] از سوی پروردگارت؛ بخششى حساب شده
Surah An-Naba, Verse 36
رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِۖ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا
[همان] پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آنهاست. آن [خدای] بخشنده که هیچ کس اختیار چون و چرا با او ندارد
Surah An-Naba, Verse 37
يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ صَفّٗاۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا
روزى که روح و فرشتگان به صف بایستند، کسى سخن نمی‌گوید جز آن که [خداى] رحمان به او اجازه دهد و او سخن درست بگوید
Surah An-Naba, Verse 38
ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا
آن روز، روز حقّ است. پس هرکس بخواهد، راه بازگشتى به سوى پروردگارش [در پیش] گیرد
Surah An-Naba, Verse 39
إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَيَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا
همانا ما شما را از عذابى نزدیک بیم دادیم. روزى که انسان به آنچه از پیش فرستاده بنگرد و کافر بگوید: «اى کاش خاک بودم!»
Surah An-Naba, Verse 40