Surah An-Naba - Persian Translation by Mohammad Mahdi Fooladvand
عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ
درباره چه چيز از يكديگر مى‌پرسند؟
Surah An-Naba, Verse 1
عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ
از آن خبر بزرگ،
Surah An-Naba, Verse 2
ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ
كه در باره آن با هم اختلاف دارند
Surah An-Naba, Verse 3
كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
نه چنان است، به زودى خواهند دانست
Surah An-Naba, Verse 4
ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ
باز هم نه چنان است، بزودى خواهند دانست
Surah An-Naba, Verse 5
أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا
آيا زمين را گهواره‌اى نگردانيديم؟
Surah An-Naba, Verse 6
وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا
و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم]؟
Surah An-Naba, Verse 7
وَخَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا
و شما را جفت آفريديم
Surah An-Naba, Verse 8
وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا
و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم
Surah An-Naba, Verse 9
وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا
و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم
Surah An-Naba, Verse 10
وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا
و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم
Surah An-Naba, Verse 11
وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم
Surah An-Naba, Verse 12
وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا
و چراغى فروزان گذارديم
Surah An-Naba, Verse 13
وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا
و از ابرهاى متراكم، آبى ريزان فرود آورديم،
Surah An-Naba, Verse 14
لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا
تا بدان دانه و گياه برويانيم،
Surah An-Naba, Verse 15
وَجَنَّـٰتٍ أَلۡفَافًا
و باغهاى در هم پيچيده و انبوه
Surah An-Naba, Verse 16
إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا
قطعاً وعدگاه [ما با شما] روز داورى است
Surah An-Naba, Verse 17
يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا
روزى كه در «صور» دميده شود، و گروه گروه بياييد؛
Surah An-Naba, Verse 18
وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا
و آسمان، گشوده و درهايى [پديد] شود؛
Surah An-Naba, Verse 19
وَسُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا
و كوهها را روان كنند، و [چون] سرابى گردند
Surah An-Naba, Verse 20
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا
[آرى،] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده،
Surah An-Naba, Verse 21
لِّلطَّـٰغِينَ مَـَٔابٗا
[كه] براى سركشان، بازگشتگاهى است
Surah An-Naba, Verse 22
لَّـٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا
روزگارى دراز در آن درنگ كنند
Surah An-Naba, Verse 23
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَلَا شَرَابًا
در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى،
Surah An-Naba, Verse 24
إِلَّا حَمِيمٗا وَغَسَّاقٗا
جز آب جوشان و چركابه‌اى
Surah An-Naba, Verse 25
جَزَآءٗ وِفَاقًا
كيفرى مناسب [با جرم آنها]
Surah An-Naba, Verse 26
إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا
آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند؛
Surah An-Naba, Verse 27
وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا
و آيات ما را سخت تكذيب مى‌كردند
Surah An-Naba, Verse 28
وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا
و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آورده‌ايم
Surah An-Naba, Verse 29
فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا
پس بچشيد كه جز عذاب، هرگز [چيزى] بر شما نمى‌افزاييم
Surah An-Naba, Verse 30
إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا
مسلماً پرهيزگاران را رستگارى است
Surah An-Naba, Verse 31
حَدَآئِقَ وَأَعۡنَٰبٗا
باغچه‌ها و تاكستانها،
Surah An-Naba, Verse 32
وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا
و دخترانى همسال با سينه‌هاى برجسته،
Surah An-Naba, Verse 33
وَكَأۡسٗا دِهَاقٗا
و پياله‌هاى لبالب
Surah An-Naba, Verse 34
لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا كِذَّـٰبٗا
در آنجا نه بيهوده‌اى شنوند، و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند]
Surah An-Naba, Verse 35
جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا
[اين است] پاداشى از پروردگار تو، عطايى از روى حساب
Surah An-Naba, Verse 36
رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِۖ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست
Surah An-Naba, Verse 37
يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ صَفّٗاۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا
روزى كه «روح» و فرشتگان به صف مى‌ايستند، و [مردم] سخن نگويند، مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد، و سخن راست گويد
Surah An-Naba, Verse 38
ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا
آن [روز]، روز حق است؛ پس هر كه خواهد، راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد
Surah An-Naba, Verse 39
إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَيَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم: روزى كه آدمى آنچه را با دست خويش پيش فرستاده است بنگرد؛ و كافر گويد: «كاش من خاك بودم.»
Surah An-Naba, Verse 40